prūdēns , entis (zsgz. aus providens), gleichs. voreinsichtig, ... ... lebensklug, staatsklug, a) absol.: vir pr. et acutus, Cic.: nemo (Catone) prudentior, Cic.: vos homines amicissimi ac prudentissimi, Cic. – ...
as-sisto (ad-sisto), astitī (adstitī), ere, hintreten, ... ... assiste, Ter.: ass. propter aquilam, Sall.: pone fores, Tac.: ad aditum nemoris, Curt.: ad fores, Cic.: extra regiam, Curt.: contra alqm, Plaut.: ...
sānctus , a, um, PAdi. (v. sancio), I) ... ... Manilius naturā sancti et religiosi, Cic.: sanctius animal, v. Menschen, Ov.: nemo sanctior illo (viro), Cic.: homo sanctissimus, Cic. – neutr. subst., ...
in-clāmo , āvī, ātum, āre, laut seine Stimme erheben ... ... Beistand laut seine Stimme erheben, einen Hilferuf ergehen lassen, absol., nemo inclamavit patronorum, Cic.: ita te para, ut, si inclamavero, advoles, Cic ...
saucius , a, um, verwundet, verletzt, I) ... ... animi iactatione saucius, Dict.: saucius dolore, Prud.: Iuno saucia dictis, Stat.: exstat nemo saucius ore meo, Ov.: mit Genet., animi, Apul. 4, 32 ...
af-firmo (ad-firmo), āvī, ātum, āre, I) ... ... de re obscura affirmare possem, eine Behauptung zuverlässig aussprechen, Cic.: absol., nemo scire et omnes affirmare, Tac.: ut affirmatur, Tac.
in-umbro , āvi, ātum, āre, I) mit Schatten ... ... Verg.: ora coronis, Lucr.: quae (areola) quattuor platanis inumbratur, Plin. ep.: nemora, quibus (Anio) inumbratur, Plin. ep.: multā riparum amoenitate inumbratus (Cydnus), ...
1. cōn-sero , sēvī, situm ( selten satum), ere, ... ... consita, Tibull.: in eodem fundo suum quicquid, Cato: vineam in agro, Cato: nemora manu consita, Curt. – stili caeci mirabilem in modum consiti, ...
dī-rumpo (dis-rumpo), rūpī, ruptum, ere, zerreißen, ... ... disrumpor, Ter.: dirumpuntur ii, qui etc., Cic. – selten vor Lachen, nemo, qui non risu dirumperetur, vor, L. hätte bersten mögen, sich hätte ...
mītēsco (mītīsco), ere (mitis), I) mild werden, ... ... humanis alantur, mitescere, Liv. – ingenium mitiscat malo, Acc. tr. 684: nemo adeo ferus est, ut non mitescere possit, Hor. ep. 1 ...
īnsulto , āvī, ātum, āre (Intens. v. insilio), ... ... .: fluctibus, in die Wellen, Ov.: aquis, ins Wasser, Tac.: nemora, im wilden Taumel durchtanzen, Verg. – II) übtr., ...
naevius , a, um (naevus), I) einer, der ein ... ... zwischen dem Aventin u. S. Saba, Varro LL. u. Liv.: nemora, silva, ebendas., Varro LL. u. Fest.: olea, Colum. ...
resulto , āre (Intens. v. resilio), I) intr. zurückspringen, zurückprallen, 1) eig.: a) übh.: tela resultant galeā, ... ... zurückprallen machen, widerhallen lassen, saxa parilem sonum resultarent, Apul.: carmina, quae nemorale resultent, Calp.
prōlixē , Adv. (prolixus), I) reichlich, in ... ... u. so quod pr. tibi cumulateque contingit, Plin. ep.: accipit homo nemo melius prorsus neque prolixius, bewirtet reichlicher, herrlicher, Ter.: alqm prolixius fovere ...
pōmifer , fera, ferum (pomum u. fero), Obst ... ... ligna, Vulg. genes. 1, 11; Levit. 19, 23 u.a.: nemora, Solin. 56, 18: arva, Ov. am. 3, 6, 46. ...
ef-flīgo , flīxī, flīctum, ere (ex u. fligo), ... ... se miseris lamentationibus, Apul. – II) übtr., gründlich verderben, nemo quisquam tam efflictis est moribus, quin etc., ist so gründlich sittlich verdorben, ...
mūgītus , ūs, m. (mugio), I) das Brüllen, Sing. u. Plur., boum, Verg. u. Hieron.: ... ... (das Stöhnen) mugitusque, des Zornigen, Sen.: mug. terrae, Cic.: nemorum, Plin.: portae, Stat.
epitomo , āvī, ātum, āre (epitome), in einen Auszug ... ... , 8 extr.: et cum integra vero in occulto sint, praeter nos duo profecto nemo epitomata cognoscat, Nepot. epit. Val. Max. p. 488 H.
con-venio , vēnī, ventum, īre, beikommen = eintreffen ... ... non in omnes omnia convenire, Cic.: nec hoc in te convenit, Cic.: erat nemo, in quem ea suspicio conveniret, Cic.: quae vitia videntur in quemvis potius ...
cōn-sisto , stitī, ere, sich beistellen, d.i. ... ... , Curt.: agmen od. signa consistere iubet, Curt. u. Liv.: nemo consistere audet, Caes.: is locus ubi constitissent, ihr jetziger Lagerplatz, Caes ...
Buchempfehlung
Vor dem Hintergrund einer romantisch idyllischen Fabel zeichnet der Autor individuell realistische Figuren, die einerseits Bestandteil jahrhundertealter Tradition und andererseits feinfühlige Persönlichkeiten sind. Die 1857 erschienene Bauernerzählung um die schöne Synnöve und den hitzköpfigen Thorbjörn machte Bjørnson praktisch mit Erscheinen weltberühmt.
70 Seiten, 5.80 Euro
Buchempfehlung
Im nach dem Wiener Kongress neugeordneten Europa entsteht seit 1815 große Literatur der Sehnsucht und der Melancholie. Die Schattenseiten der menschlichen Seele, Leidenschaft und die Hinwendung zum Religiösen sind die Themen der Spätromantik. Michael Holzinger hat elf große Erzählungen dieser Zeit zu diesem Leseband zusammengefasst.
430 Seiten, 19.80 Euro