Nīcia , s. Curtius u. Nīciās.
... iniecit, Cic.: cum sibi iniecerat manum, Sen. rhet.: qui scribenti manum inicit, Vell. – b) seinen Rechtsanspruch an einem Ggstde. mit ... ... venienti, Liv.: si nihil quisquam apud illum invenerit, quo (quoi?) manus iniciat, Sen.: in iura, Ov.: u. im Bilde, ...
Nīciās (Nīcia), ae, m. (Νικίας), griech. Männername, ... ... . Staatsmann u. Feldherr, Zeitgenosse des Alcibiades, Nep. Alc. 3, 1 (Nicia). Iustin. 4, 4, 3 u.a. (Nicias).
... sexaginta natus es aut plus eo, ut conicio, Ter. – bene qui coniciet, vatem hunc perhibebo optimum (als ... ... wohin flüchten u. dgl., etesia flabra aquilonum nubila coniciunt in eas tunc omnia partes, Lucr.: cum haec navis invitis nautis ...
Hernicī , ōrum, m. (Ἑρνικο ... ... 14, 180. – Dav. Hernicus , a, um, hernicisch, ager, Liv.: saxa, Verg. – subst. Hernicum , ī, n., das hernicische Gebiet, Liv.
Anicius , a, Name einer röm. gens. – Dav. Aniciānus , a, um, zu einem Anicius gehörig, nach ihm benannt, anicianisch, pirum, Cato: lapicidinae, Steinbrüche am See Volsinius, ... ... dessen Alter bis zum Konsulat des L. Anicius Gallus (160 v. Chr.) hinaufreicht, Cic.
pānicium , iī, n. (stammverwandt mit panis), I) das Gebäck, Cassiod. var. 9, 5, 1. – II) = panicum (w. s.), Paul Nol. epist. 3 ad Sever. Edict. Diocl. 1, 6. Not. ...
Genicīda , ae, f. (gena u. caedo), der Backenschneider, Beiname eines Lucius Iunius, offenbar Spitzname eines Barbiers, der beim Rasieren oft in die Backen schnitt, Corp. inscr. Lat. 6, 7618.
anicilla , ae, f. (Demin. v. anicula), ein ganz altes Mütterchen, Varr. LL. 9, 74. – Später anucella , Fronto ep. ad amic. 1, 18 extr. Mai (Naber liest annulla, s. ...
pernicio , ōnis, f., die Entzündung, Gargil. Mart. de pom. § 24.
lānicium , s. lānitium.
... in perniciem, Plin.: alci perniciem dare, Enn. fr.: depellere perniciem a patria, Cic.: ... ... , Hor.: facile impelli ad eorum perniciem, Nep.: incumbere ad alcis perniciem, Cic.: incurrere in apertam ... ... perniciem, Cic.: parare alci perniciem, Phaedr.: his opibus paene ad perniciem alcis uti, Caes.: ...
epinīcium , iī, n. (επινίκ ... ... , 15, 21: Plur., epinicia cantare, Ner. bei Suet. Ner. 43, 2. – II) Plur. epinīcia, ōrum (επινίκια), ...
canniciae (cannuciae), ārum, f. (canna), mit Schilf (Rohr) von Natur od. durch Anpflanzung bewachsene Stellen, aus Schilf bestehendes Gebüsch, Form -iciae, Pallad. 1, 13 lemm. Augustin. enarr. in psalm. 63, 14 ...
omniciēns , entis (omnis u. cieo), alles erregend, sensus, Lucr. 2, 942 Bernays (Lachmann u. Brieger omnituentes).
līgnicīda , ae, m. (lignum u. caedo), der Holzhauer, ungebr. nach Varro LL. 8, 62.
mūnicipes , s. mūniceps /.
māgniciēs , s. māgnitiēs.
plāniciēs , s. plānitia.
pānnicium , s. pānicium.
Buchempfehlung
Die Ausgabe enthält drei frühe Märchen, die die Autorin 1808 zur Veröffentlichung in Achim von Arnims »Trösteinsamkeit« schrieb. Aus der Publikation wurde gut 100 Jahre lang nichts, aber aus Elisabeth Brentano wurde 1811 Bettina von Arnim. »Der Königssohn« »Hans ohne Bart« »Die blinde Königstochter« Das vierte Märchen schrieb von Arnim 1844-1848, Jahre nach dem Tode ihres Mannes 1831, gemeinsam mit ihrer jüngsten Tochter Gisela. »Das Leben der Hochgräfin Gritta von Rattenzuhausbeiuns«
116 Seiten, 7.80 Euro