obēdientia , s. oboedientia.
oboedientia (obēdientia), ae, f. (oboediens), der Gehorsam, absol. od. m. subj. Genet., Cic. de off. 1, 102; parad. 5, 35. Vulg. eccl. 4, 17; Sirach 3, 1 u.a. – ...
oboedienter (obēdienter), Adv. (oboediens), gehorsam, willig, gern, collatum ob., Liv.: ob. imperata facere, Liv. u. Curt.: omnia ob. adversus Romanos facere, Liv.: omnia ob. a barbaris facta, Curt.: se sub imperio populi Romani ...