phthongus , ī, m. (φθόγγος), der Schall, Klang, rein. lat. sonus, Plin. 2, 84. Fulg. myth. 3, 9 sq. Mart. ...
vocābilis , e (voco) = vocalis, tönend, (sonus) vocabilior est visus, Gell. 13, 20, 14: facit homines vocabiles, mit starker Stimme, Firm. math. 4, 12, 5. p. 101.
terribilis , e (terreo), I) schrecklich, a) v. Lebl.: facies, Sall.: sonus, Liv.: clamor, Liv.: mors terribilis est iis etc., Cic.: nec erat gens, cuius secundum Gallicos tumultus arma terribiliora essent, Liv.: illa gloriosiora, illa ...
1. inclīnātus , a, um, PAdi. (u. inclino), ... ... 13. – 2) dem Tone nach steigend und sinkend, wechselnd, sonus, Cornif. rhet.: vox, Cic.: inclinatā ululantique voce canere, Cic ...
prae-tenuis , e, sehr dünn, -schmal, folium, Plin.: pons, Plin.: sonus, sehr sein, Quint.
dissonōrus , a, um = dissonus, Ter. Maur. 190.
sub-rūsticus , a, um, etwas bäuerisch, pudor, Cic.: sonabat subagreste quiddam planeque subrusticum, Cic.: agrestis ac subrusticus sonus Ambros.
il-lēvigātus (in-lēvigātus), a, um, nicht geglättet, übtr., sonus, rauher, Diom. 500, 17.
iūrgātōrius , a, um (iurgo), scheltend, eifernd, vocis sonus, Amm. 27, 1, 5.
raucisonāns = raucisonus, Anthol. Lat. 286, 77 R.
crepitāculum , ī, n. (crepito), die Klapper, ... ... crepitaculis aereis terreatur fugiens iuventus (apium), Col. – zum Beschwichtigen der Kinder, sonus crepitaculorum puerilium, Quint.: tunc crepitacula tinnitusque quis (= quibus) infanti somnum induceret ...
formīdābilis , e (formido, āre), grausig, fürchterlich, lumen (Auge), Ov.: sonus aliquis, Gell.: aspectus, Gell.: genus armorum, Amm.: dolores et metus, per se formidabiles res, Sen. ep. 123, 15; vgl. ep. 104, ...
multisonālis , e (multus u. sonus), viel ertönend, Schol. Iuven. 7, 134.
graviusculus , a, um (Demin. v. gravior, ius), etwas tiefer, sonus, Gell. 1, 11, 13.
obiūrgātōrius , a, um (obiurgator), scheltend, Schelt-, epistula, Cic.: verba, Gell.: clamor, Amm.: sonus vocis, Amm.
ex-articulātus , a, um, unartikuliert, sonus tinnitusque, Tert. ad nat. 1, 8.
supprīncipālis , (sub-prīncipālis), der nächste nach dem ersten, sonus suppr. principalium = παρυπάτη ὑπατῶν, sonus suppr. mediarum = παρυπάτη μεσῶν, Mart. Cap. 9. § 931. 941 u. 942: außerdem Boëth. inst. mus. ...
3. ā , ab , abs , Praep. m. ... ... abdere, wegtun; und im Sinne des Abweichens, absonus, abtönend; u. selbst in abuti, abnutzen. ...
meo , āvi, ātum, āre, sich in einer bestimmten Bahn ... ... alteque conditum meat, Plin. ep.: amnis libero cursu meat, Curt.: aquae meantis sonus, Curt.: Pontus semper extra meat in Propontidem, Plin.: Rhodanus fluvius ex Alpibus ...
dēns , dentis, m. (altind. dán, Akk. ... ... dentium, Plin.: radix dentis, Cels.: raritas (das Einzelnstehen) dentium, Quint.: sonus dentium inter se arietatorum, Sen.: stridor dentium, Cels.: vitia dentium, Plin. ...
Buchempfehlung
Die Fledermaus ist eine berühmtesten Operetten von Johann Strauß, sie wird regelmäßig an großen internationalen Opernhäusern inszeniert. Der eingängig ironische Ton des Librettos von Carl Haffner hat großen Anteil an dem bis heute währenden Erfolg.
74 Seiten, 4.80 Euro