1. glaucus , a, um (γλαυκό ... ... 12, 1. – v. der Farbe des Wassers, amictus Arethusae, Verg.: sorores, v. den Nerëiden, Stat.: austris spirantibus mare fieri glaucum et caeruleum ...
Hyantes , um, Akk. as, m. (Ὕαν ... ... 964;ιος), hyantisch, poet. = böotisch, sorores, v. den Musen, Stat.: u. so Camenae, Sidon. ...
Īdalium , iī, n. (Ἰδάλιον ... ... . = cyprisch, Venus, Verg.: domus, Verg.: vertex, Prop.: sorores (die Grazien), Claudian. 10, 101. – subst., Īdalia, ...
con-venio , vēnī, ventum, īre, beikommen = eintreffen ... ... alcis ab alqo alienus est), cui cum paupertate bene convenit, dives est, Sen.: sororis vir, quīcum optime convenisset, Cic.: pulchre convenit improbis cinaedis, Catull. – ...
prohibeo , uī, itum, ēre (pro u. habeo), ... ... ut ignes in castris fieri prohibeat, Caes.: ut armari civitatem defendique prohibeant, Liv.: sororem regis perduci ad se prohibuit, Gell. – mit folg. ut u ...
ex-sequor , (exequor), secūtus sum, sequī, I) nachfolgen ... ... hinnehmen, erdulden, hanc aerumnam, Plaut.: lucri causā probrum, Plaut.: sororis causā egestatem, Plaut.: fatum alcis, Cic. ep.: cladem illam fugamque, ...
per-cutio , cussi, cussum, ere (per u. quatio), ... ... od. colaphis, Sen.: percussus cultello, Verr.: m. respekt. Acc., soror palmis percussa lacertos, Verg.: brachium (am A.) percussus, Auct. b ...
pro-fundo , fūdī, fūsum, ere, vorwärts-, vorgießen = ... ... aquas sub mensas, Plin.: lacrimas oculis, Verg.: vim lacrimarum, Cic.: parentis et sororis commemoratione lacrimas, Cic.: pro alqo saepe et multum lacrimas, Cic.: lacrimas gaudio ...
scīlicet , Adv. (aus scire u. licet, nach ... ... 18 (vgl. 10, 44): sub nomine alieno, nepotum scilicet et uxoris sororisque, Suet. Aug. 29, 4 (vgl. Tib. 14, 2 ...
aequālis , e, Adj. m. Compar. u. (b ... ... gleichalterig, αα) v. Pers. (Ggstz. natu maior, natu minor), soror, Nep. – m. Dat., Attalus aequalis sibi, Curt.: fuit huic ...
assiduus (adsiduus), a, um (assideo), I) beständig wo ... ... (nachdrückliche) pro fratre deprecatio, Rut. Lup.: cotidianae querimoniae et assiduus fletus sororis, Cic.: vasa aurea assiduissimi usus, Suet. Aug. 71, 1: Superl ...
col-lābor , lāpsus sum, lābi (con u. labor), ... ... wohin? durch in u. Akk., c. in ora sororis, Val. Flacc. 7, 152: collapsus sum pronus in terram, Vulg. ...
simultās , ātis, f. (= similitas, wie facultas st. ... ... nulla est, Cael. in Cic. ep. u. Liv.: numquam cum sorore fuisse in simultate, Nep.: pro re publica simultatem gerere cum alqo, M. ...
Taenarus (u. - os ), ī, c. u. ... ... nach Tänarum gehörig, tänarisch, poet. = lazedämonisch, ora, Ov.: soror, Helena, Ov.: dies. bl. Taenaris gen., Ov. ...
gregālis , e (grex), I) zur Herde gehörig, Herde-, ... ... . serm. 107, 8: asylum illud non cuiuslibet dei gregalis, sed Iovis ipsius sororis, Augustin. de civ. dei1, 4. – / ungew. Abl. Sing ...
Tartarus , u. - os ī, m. u. ... ... . Flacc.: ders. deus, Ov.: custos, v. Zerberus, Verg.: sorores, v. den Furien, Verg.: umbrae, Ov. – poet. ...
Castalia , ae, f. (Κασταλί ... ... A) Castalis , lidis, f., kastalisch, unda, Mart.: Castalides sorores u. bl. Castalides, die Musen, Mart. – B) ...
Honōrius , iī, m., der Sohn des Kaisers Theodosius I. ... ... 1, 50. – C) Honōrias , adis, f., honoriadisch, sorores, Töchter des Honorius, Claud. laud. Seren. 131.
embolium , iī, n. (εμβόλιον), 1) das Einschiebsel, Cic. ad ... ... . imboliarum?), Corp. inscr. Lat. 6, 10128. – übtr. embolia sororis, Liebeshändel, Cic. Sest. 116.
cupiditās , ātis, f. (cupidus), die Begierde, ... ... ext. 1: c. insana, Val. Max. 7, 3, 10: reliquas sorores nec cupiditate tantā nec dignatione dilexit, ut etc., Suet. Cal. 24, ...
Buchempfehlung
Simon lernt Lorchen kennen als er um ihre Freundin Christianchen wirbt, deren Mutter - eine heuchlerische Frömmlerin - sie zu einem weltfremden Einfaltspinsel erzogen hat. Simon schwankt zwischen den Freundinnen bis schließlich alles doch ganz anders kommt.
52 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro