spūto , āre (Intens. v. spuo), I) spucken (speien), ausspucken (ausspeien), sanguinem, Plaut. merc. 138: cum atro mixtos sanguine dentes, Ov. met. 12, 256. – II) vor etw. ausspucken, qui sputatur ...
... partem, für u. gegen, Cic.: neque ego ullam in partem disputo, Cic.: disp. in contrarium, Tac.: disp. contra (dagegen), ... ... mit folg. indir. Fragesatz, ego enim quid desiderem, non quid viderim disputo, es handelt sich hier nicht um das, was ich ...
īn-spūto , āre, anspeien, alqm. Plaut. capt. 553 (wo parag. Jnfin. insputarier) u. ibid. 555 (wo insputari).
cōn-spūto , (āvī), ātum, āre (Inchoat. v. conspuo), jmd. anspucken, als Zeichen der höchsten Verachtung (wie καταπτύειν τινός), alqm, Cic. ad Q. fr. 2, 3, 2. Tert. de idol. 1. ...
... . cruentum, biliosum, purulentum, Cels.: turbatus sputo pulvis, Petron.: alcis os sputo respergere, Val. Max. – Plur ... ... sanguinis detractionem finitus est, Cels. – II) meton.: hoc linitur sputo, mit diesem Dinge ... ... 8, 33, 11. – / Akk. Plur. heterokl. sputos, Greg. Tur. vit. patrum 13 ...
spūtāmen , inis, n. (sputo), der Speichel, Eccl. – Plur., aegrotantium sputamina, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 14, 199.
spūtātor , ōris, m. (sputo), der Spucker, minime sputator, screator sum, Plaut. mil. 648.
disputātio , ōnis, f. (disputo), I) die Berechnung, Col. 5, 1. § 13. – II) die Unterredung mit Gründen über eine streitige Materie, die Abhandlung, Untersuchung, Erörterung, Cic. u.a.: ...
disputātor , ōris, m. (disputo), der Disputierer, Denker (sofern er seine Gedanken ausspricht u. mit Gründen unterstützt), Cic. de off. 1, 3. Cassiod. var. 2, 3, 4: dah. der Verfechter einer ...
spūtāmentum , ī, n. (sputo), der Speichel, Plur. bei Tert. de spect. 30. Augustin. ad Oros. c. Priscill. § 11. Iul. Val. 1, 11 (1, 18) extr.
spūtātilicus , a, um (sputo) = κατάπτυστος zum Ausspucken, ausspuckenswert = verabscheuenswert, crimina, Sisenn. bei Cic. Brut. 260.
disputābilis , e (disputo), worüber sich mancherlei vorbringen, sprechen läßt, in utramque partem, Sen. ep. 88, 43.
disputātōrius , a, um (disputo), disputierend, ars, Dialektik, Augustin. solil. 2. § 19: Circe, Schol. Bern. Verg. ecl. 8, 70.
pars , partis, Akk. partim u. partem, f. ... ... und contra, dafür und dagegen, disputare, Cic. (neque ullam in partem disputo, Cic.); od. = auf beide Fälle, Cic.: accipere in partem ...
1. turbo , āvī, ātum, āre (turba), in Unruhe ... ... haurit aquam, Hor. – c) mit einer Flüssigkeit vermengen, pulvis sputo turbatus, Petron. 131, 4. – II) übtr., in Verwirrung ...
ūllus , a, um, Genet. ūllīus, dichter. auch ... ... d.i. ganz vorwurfsfrei, Cic.: ullo modo, Ter.: neque ullam in partem disputo, weder dafür (pro), noch dagegen (contra), Cic. ...
quantus , a, um ( aus quam u. der Adjektivendung ... ... p. 552. – β) in indirekter Rede: sed quid ego haec pluribus disputo, cum ipsa pecunia numero et summā suā, quanta fuerit, ostendat, Cic. ...
quōrsus u. quōrsum , Adv. (= quo versus u ... ... welchem Zwecke, quorsus haec? Cic.: quorsum est opus? Hor.: quorsum igitur haec disputo? Cic.: quorsum igitur haec tam multa de Maximo, Cic.: tune es qui ...
1. respergo , spersī, spersum, ere (re u. spargo ... ... sanguine suo fores uxoris, Liv. epit.: alqm urinā, Val. Max.: os alcis sputo, Val. Max.: respergi od. respergere se sanguine alcis, Liv.: respersum ...
Buchempfehlung
Nach Caesars Ermordung macht Cleopatra Marcus Antonius zur ihrem Geliebten um ihre Macht im Ptolemäerreichs zu erhalten. Als der jedoch die Seeschlacht bei Actium verliert und die römischen Truppen des Octavius unaufhaltsam vordrängen verleitet sie Antonius zum Selbstmord.
212 Seiten, 10.80 Euro