absolūbilis , e (absolvo) = absolvendus, Ambros. in psalm. 118. serm. 12. § 7.
cubiclārius , s. cubiculārius /.
concubīnātus , ūs, m. (concubinus), die gesetzlich erlaubte außereheliche Geschlechtsverbindung solcher Personen, von denen ein Teil ... ... nicht eingehen konnte, eine Art morganatischer Ehe, das Konkubinat (Ggstz. matrimonium einerseits u. adulterium, stuprum andererseits). ...
cubiculārius , a, um (cubiculum), zum Wohn - u. ... ... . praef. p. 25 M.; vgl. cubicularis. – subst., cubiculārius, iī, m., der Kammerdiener, ... ... . Amm. 16, 6, 3: decurio cubiculariorum, der Oberkammerdiener, Suet. Dom. 17, 2. ...
dissolūbilis , e (dissolvo), auflösbar, zerlegbar, coagmentatio, ... ... , 20: mortale omne animal et dissolubile et dividuum sit necesse est, ibid. 3, 29: u. ... ... 14 in. – Compar. quidquid intra aethereum caelum est, mutabilius esse et dissolubilius, Augustin. de gen. 8.
accubitōrium , ī, n. (accumbo), ein für Begräbnisse bestimmtes Gebäude, dann übh. ein Grabmal, Corp. inscr. Lat. 4, 1473 u. 8, 9586. Vgl. Gloss. II, 564, 9 accubitorium, ›lectus regalis‹.
excubitōrium , iī, n. (excubo), das Wachthaus, P. Victor. de reg. urb. Rom. epil. extr. Corp. inscr. Lat. 6, 3010.
cōnūbiāliter , Adv. (conubialis), ehelich, Mart. Cap. 6.§ 576.
concubīnālis , e (concubinus), buhlerisch, illecebrae, Sidon. epist. 9, 6, 4.
concubitālis , e (concubitus), zum Beischlafe gehörig, Tert. ad nat. 2, 11.
indubitandus , a, um (in u. dubito), unzweifelhaft, Augustin. epist. 82, 7.
indubitanter , Adv., ohne Zweifel, ICt. u.a.
in-exsolūbilis , e (in u. exsolvo), unauflösbar, Ambros. de bened. patriarch. 4, 23; epist. 9, 70. – Adv. inexsolūbiliter , Cassian. coll. 1, 20, 5.
in-dubitābilis , e, unzweifelhaft, genus causae, Quint.: signum, ICt.: ind. veritas, Chalcid. Tim.: ind. sermo rectusque, Arnob.: si modo indubitabile est, Quint.
īnsolūbiliter , Adv. (insolubilis), unauflösbar, Macr. somn. Scip. 1, 6. § 23. Augustin. de civ. dei 21, 10, 1.
īnsolūbilitās , ātis, f. (insolubilis), die Unauflösbarkeit, Sidon. epist. 4, 11, 2.
ir-resolūbilis , e (in u. resolubilis), unauflöslich, Apul. de dogm. Plat. 2, 13.
in-dissolūbilis , e, unauflöslich, unauflösbar, I) eig.: nodus, Plin ... ... , et Paulo quidem Catenae inditum est cognomentum, quod in complicandis calumniarum nexibus erat indissolubilis, weil keiner sich von ihm losmachen (sich ihm entwinden) konnte, Amm ...
ex-cubiculārius , iī, m., einer, der früher Kammerdiener gewesen ist, Cod. Iust. 10, 47, 12.
indubitābiliter , Adv. (indubitabilis), a) unzweifelhaft, ohne Zweifel, Arnob. 5, 37. – b) unbedenklich, ind. pergens, Serv. Verg. Aen. 5, 2.
Buchempfehlung
Eine Reisegruppe von vier sehr unterschiedlichen Charakteren auf dem Wege nach Braunschweig, wo der Luftschiffer Blanchard einen spektakulären Ballonflug vorführen wird. Dem schwatzhaften Pfarrer, dem trotteligen Förster, dem zahlenverliebten Amtmann und dessen langsamen Sohn widerfahren allerlei Missgeschicke, die dieser »comische Roman« facettenreich nachzeichnet.
94 Seiten, 5.80 Euro