Online-Bibliothek

cūro (altlat. coiro u. coero), āvī, ātum, ... ... aut iungere carmina curat, Verg.: in negativem Sinn, quis ignorat, qui modo umquam mediocriter res istas scire curavit, Cic. Flacc. 64. – tantum abest, ...

cōgo , coēgi, coāctum, ere (zsgzg. aus coigo, ... ... senatum, Cic.: senatum in curiam, Liv.: u. einen einzelnen, quis autem umquam tanto damno senatorem coëgit? Cic. Phil. 1, 12. – im Passiv ...

2. dīco , dīxī, dictum, ere (indogerm. *deik, ... ... trin. 346): dicam vere, quod sentio, Cic.: quid dico saepe? immo non numquam, Cic.: dico tibi, ich spreche zu dir, ich meine dich (drohend ...

1. laus , laudis, f., das Lob, ... ... prius dicam solitis Parentis laudibus, Hor.): dicere laudes de Caesare, Gell.: ista omnia numquam in culpam, sed in laudem dicuntur, Gell.: o Cn. Pompei sic late ...

ante (alte Form anti, wovon antidea, antideo; ... ... hoc, bis dahin, Tac. Germ. 13. – ante hunc diem numquam, bisher nie, Plaut. u. Ter.: dass. non ...

bene , Adv. (vom alten benus st. bonus), ... ... alci, Gutes von jmd. reden, cui b. dixit umquam bono? b. dixit? immo quem fortem et bonum civem non petulantissime est ...

1. creo , āvī, ātum, āre (vgl. cresco, ... ... teils geistige, moral., polit. usw., venter creat omnes has aerumnas, Plaut.: nonnumquam etiam errorem creat similitudo, Cic.: in urbe luxuries creatur, Cic.: notitiam veri ...

ipse , a, um, Genet. ipsīus (b. Dicht, ... ... Metellum mittit, qui ipsi (für ihn) liberisque vitam peterent, Sall.: nihil umquam audivi, quod mihi de iure subtilius dici videretur,... nihil de ipso modestius, ...

1. cēdo , cessī, cessum, ere (über die Etymol. ... ... – m. Ang. wem? vor wem? infenso hosti, Liv.: hosti numquam, Nep.: cedere instanti et paulo post instare, Sall.: aër disco cedens, ...

quam , Adv. (Akkusativform von qui, analog mit tam ... ... einem Superl. in der Bedeutung eines gesteigerten Compar., cum tyranno, quam qui umquam saevissimo, Liv. – nach den eine Vergleichung zulassenden Verben malle und ...

ex-eo , iī, (selten īvī), itum, īre, I ... ... ., od. a se, Petron., seines Verstandes nicht mehr mächtig sein: numquam memoriā hominum, vergessen werden, Sen.: an iam memoriā exisse m. ...

homo , inis, masc. (altlat. hemo; vgl. ... ... u. = unter Leuten sein, mit Leuten od. der großen Welt umgehen, numquam inter homines fuisse, Cic. Rosc. Am. 76. – paucorum hominum esse, ...

... edere et bibere ἀδεῶς et iucunde, Cic.: numquam bibisse iucundius, Cic.: bib. large, Plin.: damnose, Hor.: bibo ... ... .: aquam gelidam, Cic.: faeces, Vopisc.: aquae frigidae tres cyathos, Cels.: numquam in uno convivio ex uno vino duo pocula, Treb. Poll.: Circae ...

mēns , mentis, f. (Stamm in me-min-i, ... ... ut u. Konj., non venit in mentem pugna apud Regillum lacum? Liv.: numquam ea res tibi tam belle in mentem venire potuisset, nisi etc., du ...

aqua , ae, f. (vgl. got. ahwa, ahd ... ... bis eo anno fuerunt, Liv.: aquae ingentes, Liv.: tanta tempestas cooritur, ut numquam illis locis maiores aquas fuisse constaret, Caes.: hae permanserunt aquae (Hochwasser) ...

iūro , āvī, ātum, āre (2. ius), das Recht ... ... non esse homini de hac re nemini, Plaut.: qui sine hac iurabat se unum numquam victurum diem, Ter.: iurat se eum non deserturum, Caes.: nisi victores se ...

dūro , āvi, ātum, āre (dūrus), I) tr. A) ... ... cuius tam crudeles manus in hoc supplicium durassent, Petron. 105, 11: in nullius umquam suorum necem duravit, seine Härte ging nicht so weit, einen der S. ...

nego , āvī, ātum, āre (viell. v. ne ... ... negatur mit folg. Acc. u. Infin., negarine ullo modo possit, numquam quemquam stabili et firmo et magno animo effici posse, Cic.: negandum est esse ...

... .: triduo servire numquam te, quin liber sis, sinam, Plaut.: numquam tam male est Siculis, quin aliquid facete et commode dicant, Cic.: ... ... non possum, quin cotidie ad te mittam litteras, Cic.: non od. numquam faciam, quin etc., Plaut. (vgl. facio no ...

arto , āvī, ātum, āre (artus, a, um), ... ... u. so artata numero felicitas, Vell. – β) der Zeit nach: nonnumquam artare, nonnumquam prorogare tempus (Frist), ICt.: artati temporis spatium, Vell. 1, 16 ...