iēiūnitās , ātis, f. (ieiunus), die Leere, ... ... 574: pavonum iei., *Amm. 28, 4, 34: interpositā diei unius ieiunitate, Cael. Aur. de morb. acut. 1, 11, 82; ... ... 202: m. subj. u. obj. Genet., illorum ieiunitas bonarum artium (in den edlen Wissenschaften), ...
... ungestraft, ungeahndet, straflos, libido impunitior, Liv.: non diu proditoribus impunita res fuit, Liv.: multorum impunita scelera ferre, Cic.: hanc iniuriam ... ... dimittere, Cic.: si istius haec iniuria impunita discesserit, Cic.: nullius umquam impunitam stultitiam transire passus est, Sen. ...
immūnitās , ātis, f. (immunis), I) das Freisein-, der ... ... , Caes.: cunctarum rerum, Iustin.: Plur., immunitates dare, Cic.: veteres immunitates adimere, Suet. – II) übtr., ... ... Cic. Acad. 2, 121. – / Genet. Plur. auch immunitatium, Cic. Phil. 2, ...
impūnitās , ātis, f. (impunis), die Ungestraftheit, I) ... ... der Strafe (Ggstz. poena), impunitas peccandi, Cic.: alci veniam et impunitatem dare, Cic.: impunitatem desertoris petere, Quint. – mit ab u. Abl., quorum impunitas fuit non modo a iudicio, sed etiam a ...
frūnīscor , nītus sum, nīscī (verlängerte Form v ... ... . com. fr.: nisi malum frunisci nil potes, Plaut.: sic peculium tuum fruniscaris, Petron.: aeque ego fruniscor ac tu, Lucil. 554. – / fruniscarus = fruniscaris, Corp. inscr. Lat. 4, 2953.
im-mūnītus , a, um (in u. munitus), I) unverwahrt, ... ... 169: n. pl. subst., immunita terrae huius, die unbefestigten Punkte, Vulg. genes. 42, ... ... . – b) v. Pers. = unbeschützt, inermes atque immuniti, Apul. met. 8 ...
Catalaunī (Catelaunī), ōrum, m., ein erst bei Spät. gen. gallisches ... ... 9, 13. Amm. 15, 11, 10. – Dav. Catalaunicus , a, um, katalaunisch, der Katalauner, clades, Auct. inc. (Eumen. ?) ...
cunīculum , ī, n. = cuniculus no. II, Cassiod. hist. trip. 6, 12. Paul. ex Fest. 50, 4 u. Gloss. (wo ›cuniculum, διορυγή‹). – / Caper (VII) 109, 4 schreibt Keil curriculum ...
Faunigena , ae, m. (Faunus u. geno = gigno), von ... ... v. Latinus, Ov. met. 14, 449. – dah. Faunigenae, ārum, m., die Abkömmlinge des Faunus = die Bewohner ...
chameunia , ae, f. (χαμευνία), das Liegen (Schlafen) auf der bloßen Erde, Hieron. epist. 52, 3 (Plur.).
1. iūniperus , ī, f., der Wacholderstrauch, Varro r. r. 1, 8, 4. Verg. ecl. 7, 53 u. 10, 76. Plin. 16, 73 u.a.
clūnicula , ae, f. (Demin. v. clunis), das Hinterkeulchen, Favorin. b. Gell. 15, 8, 2.
2. iūniperus , a, um (1. iuniperus), von Wacholderholz, wacholdern, pali, Gromat. vet. 138, 22.
īnfrūnītē , Adv. (infrunitus), albern, einfältig, Herm. past. 3, 9, 2.
carbunica , ae, f., eine Rebenart, Plin. 14, 43, wo viell. carbonica zu schreiben ist.
iūniculus , ī, m., eine alte Rebe, Plin. 17, 182.
Iūnīlicia , s. Iūnius.
Catelaunī , s. Catalaunī.
Dauniacus , - ias , s. Daunus.
commūnitās , ātis, f. (communis), I) die Gemeinschaft, nulla cum deo homini c., Cic.: c. vitae u. vitae atque victus, gleichs. Gemeinsamkeit des Lebens, gemeinsames Zusammenleben, Cic. – II) übtr., subjekt.: ...
Buchempfehlung
Als »Komischer Anhang« 1801 seinem Roman »Titan« beigegeben, beschreibt Jean Paul die vierzehn Fahrten seines Luftschiffers Giannozzos, die er mit folgenden Worten einleitet: »Trefft ihr einen Schwarzkopf in grünem Mantel einmal auf der Erde, und zwar so, daß er den Hals gebrochen: so tragt ihn in eure Kirchenbücher unter dem Namen Giannozzo ein; und gebt dieses Luft-Schiffs-Journal von ihm unter dem Titel ›Almanach für Matrosen, wie sie sein sollten‹ heraus.«
72 Seiten, 4.80 Euro