virgātor , ōris, m. (virga), der mit Ruten Schlagende, Plaut. asin. 565.
virgētum , ī, n. (virga), das Ruten-, Weidengebüsch, Cic. de legg. 2, 21.
virgōsus , a, um (virga), voller Zweige od. Ruten, Pallad. 1, 24, 2.
per-vireo , ēre, stets grünen, Paul. Nol. carm. 7, 11.
virginal , ālis, n., s. virginālis.
ēvirātus , a, um, s. ēviro.
1. Virgīnia (Vergīnia), s. Vergīnius.
ūniviria , ae, f., s. ūnivira.
virdēsco , s. viridēsco.
2. virginia , ae, f., s. virgineus.
revirēsco , viruī, ere (Inchoat. v. revireo ... ... rhet.: impolitae res ad renovandum bellum revirescent, Cic.: domum Germanici revirescere, Tac.: praeter spem omnium senectus imperii quasi redditā virtute reviruit, Flor. – senatum ad auctoritatis pristinae spem revirescere, ...
virgineus , a, um (virgo), die Jungfrau betreffend, zur J. ... ... Mart.: aqua od. liquor, das Wasser Virgo (s. virgono. I, 3, b), Ov. fast. 1 ... ... 8, 38. – / Nbf. virginius, Itala (fragm. Weingart.) Ioël 1, 8. p. ...
... virgultum , ī, n. (st. virguletum, von virgula), I) das Gebüsch, Gesträuch, Buschwerk, ... ... gew. Plur.: regio virgultorum ferax, Colum.: frondes et virgulta, Cic.: virgulta vepresque, Liv.: internata virgulta, Liv.: naturale ...
Viriāthus (Viriātus), ī, m., ein tapferer Lusitanier u. Anführer der ... ... 219 (220). – Dav. Viriāthīnus , a, um, viriathinisch, des Viriathus, Suet. Galb. 3, 2. – / Die Schreibung Viriatus ist handschr. so gut beglaubigt wie Viriathus, ja inschr. ...
septem-vir , vir ī, m., im Plur. ... ... , m. (abgek. VIIvir u. VIIviri), die Sieben-Männer, ein ... ... . 6, 14 (wo Genet. septemvirûm). – Sing. septemvir, Cic. Phil. 5 ...
dē-virgino , āvī, ātum, āre (de u. virgo), entjungfern = der Jungfernschaft berauben, schänden, alqam, Petron. ... ... 12, 118. Schol. Iuven. 9, 71: u. so puer devirginatus, Varro sat. Men. 409.
sēvirālis , e, zu den seviri gehörig, ludi, der Rittersevirn, Capit. Anton. ... ... , 3. – subst., sēvirālis, einer von den seviri (s. sēvir), Corp. inscr. Lat. 11, 5752 ...
sēvirātus , ūs, m. (sevir), die Würde-, das Amt der Sechsmänner, das Gevirat, Petron. 71, 12. Corp. inscr. Lat. 11, 5400: sexviratus geschr., Corp. inscr. Lat. 11, 6126.
vīriculae , ārum, f. (Demin. v. vires), geringe Kräfte, patrimonii, geringes Vermögen, Apul. met. 11, 28: suae naturae, Ps. Cypr. de dupl. mart. 15.
prō-duovir (abgek. pro II vir), virī, m., der Stellvertreter des Duovirs, Corp. inscr. Lat. 5, 7914.
Buchempfehlung
Im zweiten Punischen Krieg gerät Syphax, der König von Numidien, in Gefangenschaft. Sophonisbe, seine Frau, ist bereit sein Leben für das Reich zu opfern und bietet den heidnischen Göttern sogar ihre Söhne als Blutopfer an.
178 Seiten, 6.80 Euro