con-tēstor , ātus sum, ārī, I) zum Zeugen nehmen ... ... contestato, durch Hilfe von Zeugen, ICt. – b) übtr.: contestata virtus, beglaubigte, bewährte, erprobte, Cic. Flacc. 25.
generōsus , a, um (genus), I) edel, 1 ... ... edel = edelgesinnt, edelmütig, hochherzig, hochsinnig, condiscipuli, Nep.: virtus, Cic.: mens, Ov.: mors, Sen. rhet.: generosissimi ferarum leones, Plin ...
inter-mico , micuī, āre, zwischen etwas ... ... , Amm.: intermicantia astrorum lumina, Lact.: intermicantes gemmae, Salv. – übtr., virtus in operibus humanae animae intermicat, Iulian. bei Augustin. op. imperf. ...
obsolēsco , lēvī, ere (obs u. oleo), nach ... ... .a.: antiquam officii rationem dilexit, cuius splendor omnibus his motibus obsolevit, Cic.: virtus splendet per se semper neque alienis umquam sordibus obsolescit, Cic.: cito gloria obsolescit ...
colossēus od. colossaeus , a, um (κολ ... ... Suet. Vesp. 23, 3: statua colossaea, Plin. 34, 39: utraeque (Virtus et Graecia) colossaeae, Plin. 34, 78: Mars colossiaeus, Plin. 36, ...
singulāris , e (singuli), zum einzelnen gehörig, I) ... ... philosophia prope s., Cic.: qui ingenio atque animo singulares, Cic.: Pompei singularis eximiaque virtus, Cic.: fides s., Nep.: quid tam singulare (est) quam ut ex ...
sālitārius , a, um (solus), alleinstehend, I) ... ... einzeln, allein, ut, quoniam solitaria (für sich allein) non posset virtus ad ea, quae summa sunt, pervenire, coniuncta et consociata cum altera perveniret, ...
temerārius , a, um (temere), I) planlos-, aufs Geratewohl ... ... amor, Ov.: querela, Ov.: vox, Liv.: ratio, Nep.: consilium, Liv.: virtus, Ov.: error, Ov.: partes animi, Cic.: bella, Ov.: tela, ...
... . – quae tam excellens in omni genere virtus in ullis fuit, ut etc.? Cic. – unus e barbaris aetate ... ... ) fuisse excellentius vel in vitiis vel in virtutibus, Nep. – una excellentissima virtus, iustitia, Cic.: testimonia philosophorum excellentissima, Fronto: u. ex iis ...
reticentia , ae, f. (reticeo), das Schweigen, Stillschweigen ... ... : enicas (enecas) me miserum tuā reticentiā, Plaut. merc. 893: quod vestra virtus neque oblivione eorum qui nunc sunt, neque reticentiā posterorum sepulta esse poterit, Cic ...
frūctuōsus , a, um (fructus), reich an Früchten, ... ... 6, 60. – II) übtr.: tota philosophia frugifera et fr., Cic.: virtus aliis fructuosa, Cic.: fructuosum est mit folg. Infin., Cic. de ...
spectātrīx , trīcis, f. (Femin. zu spectator), I) ... ... 3, 12: posteritas incorrupta praeteritorum sp., Amm. 30, 8, 1: illa virtus, quae est spectatrix et diiudicatrix omnium rerum, Apul. de Plat. 2, ...
incrēmentum , ī, n. (incresco), das Wachstum, ... ... die Steigerung der Fruchtpreise, Ambros.: summo bono afferre incr. diem, Cic.: virtus tua semper in incremento erit, Curt.: capere incrementa virium (polit. Kräfte), ...
con-tremēsco ( con-tremīsco ), tremuī, ere, heftig erzittern ... ... . – übtr. v. personif. Abstr., cuius in mea causa numquam fides virtusque contremuit, ist wankend gemacht worden, Cic. Sest. 68: quid contremescis ...
memorābilis , e, Adi. m. Compar. (memoro), 1) ... ... Curc. 8. – dah. denkwürdig, merkwürdig, mem. ac divina virtus, Cic.: egregium atque mem. facinus, Sall.: vir magnus ac mem. fuit ...
tractābilis , e (tracto), betastbar, angreifbar, behandelbar, I ... ... was sich leicht behandeln läßt, gütig, nachgiebig, biegsam, geschmeidig, erbittlich, virtus, Cic.: ingenium, Curt.: nihil est eo (filio) tractabilius, Cic.: ut ...
recorporātīvus , a, um (recorporo), spät. mediz. t. t. = μετασυγκριτικός, zur Wiederherstellung des Körpers (vgl. recorporo no. II) gehörig, -dienlich, curatio, Cael. Aur.: cucurbitae, ibid.: virtus, ibid.