cavillātōrius , a, um (cavillor), zur Stichelei ( Ironie ) gehörig, Boëth. ad Cic. top. 1. p. 761.
Wörterbucheintrag Latein-Deutsch zu »cavillatorius«. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 1051.