cerrītus , a, um (Ceres, dh. ›von der Ceres besessen‹), hirnwütig, verrückt, närrisch im Kopfe, mit einem Sparren zu viel, Plaut. Amph. 776; Men. 890 u. rud. 1006. Hor. sat. 2, 3, 278 ...
cerītus , a, um, s. cerrītus.
cerrītulus , a, um (Demin. v. cerritus), verrückt, Mart. Cap. 8. § 806.