cinis , eris, Abl. ere u. erī, ... ... si aurum, si argentumst, omne id ut fiat cinis, zu Asche werde, Plaut. rud. 1257: in cinerem ... ... verwandeln = durchbringen, Hor. Troia virûm atque virtutum omnium acerba cinis, das Grab, Catull. ...
prīmē , Adv. (primus), besonders, vorzüglich, prime proba ... ... tonsillis prime medetur, Marc. Emp. 15. fol. 106 (b): caprini corii cinis ex oleo inlitus perniones prime abolet, ibid. 34. fol. 135 (a). ...
ciner , s. cinis /.
cinus , s. cinis /.
lixius , a, um (lix), ausgelaugt, cinis, Lauge, Varro bei Plin. 36, 203.
favīlla , ae, f. (aus *fovilla v. foveo ... ... bes. wenn sie noch glimmt, die Loderasche, Flugasche (Ggstz. cinis, die gröbere Asche; vgl. Plin. 19, 19. Verg. Aen. ...
fervēns , entis, Abl. gew. entī, PAdi. (v ... ... siedend heiß, erhitzt, glühend (Ggstz. frigidus), I) eig.: cinis, Plin.: rota, Ov.: testa, Sen.: arena, Curt.: ius (Brühe ...
dolōsus , a, um (dolus), trugvoll, ränkevoll, trügerisch, ... ... conservus, Plaut.: mulier, Hor.: gens, Ov.: vulpes, Phaedr.: consilia, Cic.: cinis, täuschende (weil sie Feuer verbirgt), Hor. – m. folg. ...
fidicen , cinis, m. (fides, ium, u. cano), I) der Saitenspieler, Lautenspieler, Cic. de nat. deor. 3, 23. Val. Max. 3, 6, 4. Mart. Cap. 3. § 296. – II) ...
lixīvus , a, um (lix), ausgelaugt, cinis lixivus, Cato, u. cinis lixiva, Scrib. Larg., die Lauge: dass. subst., lixīvum, ī, n., Lauge, Colum. u. Pallad. – mustum lix., von ...
ciniflo , ōnis, m. (v. cinis u. flo) = cinerarius, Hor. sat. 1, 2, 98 (u. dazu Porphyr.).
cornicen , cinis, m. (cornu u. cano), I) der Hornbläser, Hornist, auch Flötist (Bläser der phryg. Flöte = κεραταύλης), Cic. de rep. 2, 40. Sall. Iug. 93, 8; hist. ...
cinereus , a, um (cinis), aschenartig, aschfarbig, aschgrau, terra, Plin.: uva visu cinerea, Plin.: color, Col. u. Plin.: so auch collyrium, quod quidam cythion, quidam a cinereo colore τέφριον appellant, Cels. 6, 6. ...
Sychaeus , ī, m., Gemahl der Dido, Verg. Aen. 1. 343 (wo Sȳch. gemessen) u.a. Ov. ... ... – Dav. Sychaeus , a, um, sychäisch, des Sychäus, cinis, Verg. Aen. 4, 552.
lixīvius , a, um (lix), ausgelaugt, cinis lixivius, Plin., u. cinis lixivia, Colum., Lauge: ebenso subst., lixīvia, ae, f., Colum., od. lixīvium, iī, n., Cael. Aur. u.a., Lauge. ...
in-cinero , āre (in u. cinis), zu Asche brennen, mustelam, Sex. Placit. de medic. 20, 1.
ex-ardēsco , ārs, ārsum, ere, entbrennen, sich entzünden, ... ... exardescens, Plin.: nulla materies tam facilis ad exardescendum est, quae etc., Cic.: cinis exstinctus et iam diu frigidus exarsit repente, Suet.: ignis in conspectu eius exardescet ...
cinerōsus , a, um (cinis), voller Asche, a) mit Asche bestreut, canities, Apul. met. 7, 27. – b) ganz zu Asche geworden, iam c. mortui, Apul. met. 4, 18.
cinerēsco , ere (cinis), zu Asche werden, Tert. apol. 40. Augustin. serm. 327, 1. Fulg. myth. 15. p. 57, 6 H. Cael. Aur. chron. 5, 1, 20.
cicūticen , cinis, m. (cicuta u. cano), der Rohrpfeifenbläser, Sidon. carm. 1, 15.
Buchempfehlung
Therese gibt sich nach dem frühen Verfall ihrer Familie beliebigen Liebschaften hin, bekommt ungewollt einen Sohn, den sie in Pflege gibt. Als der später als junger Mann Geld von ihr fordert, kommt es zur Trgödie in diesem Beziehungsroman aus der versunkenen Welt des Fin de siècle.
226 Seiten, 8.80 Euro