corniger , gera, gerum (cornu u. gero), Hörner (Geweihe) tragend, gehörnt, Lucr., Cic. poët. u.a. Dichter (s. Neue-Wagener Formenl. 3 Bd. 2. S. 4). – subst., a) cornigera, ae, ...
vermis , is, m. (verto), der Wurm, ... ... . 1, 256 als Erklärung von termes (tarmes): vermis Indiacus, qui est corniger, Seidenwurm, Eustath.: vermes, qui raucae vocantur, Raupen, Plin.: ...
sortifer , fera, ferum (sors u. fero), Orakelsprüche gebend, Lucan. 9, 512 (al. corniger; aber wahrsch. zu lesen certior, s. Korte u. Weber z. St.).
bicorniger , gerī, m. (bis u. corniger), der Zweigehörnte, Beiname des Bacchus, Ov. her. 13, 33.
tricorniger , gera, gerum (tres u. corniger), drei Spitzen habend, dreispitzig, species furcae, vom Buchstaben Ψ, Auson. edyll. 11. De litter. monosyll. Graec. et Lat. 27. p. 138 Schenkl.
Indī , ōrum, m. (Ἰνδοί), die ... ... – C) Indiacus , a, um, indisch, vermis, qui est corniger, v. Seidenwurm, Eustath. hexaëm. 8, 8. p. 954 ...
1. Bacchus , ī, m. (Βάκχο ... ... angehörend (dah. cornu insignis Bacchus, Ov. art. am. 3, 348, corniger Lyaeus, Ov. am. 3, 15, 17; vgl. Tibull. 2 ...
calēsco , caluī, ere (Inchoat. v. caleo), warm ... ... sole exoriente calescit, meridie ardet, Vitr. 1, 4, 1: medio tua, corniger Hammon, unda die gelida est, ortuque obituque calescit, Ov. met. 15, ...