cunctātio , ōnis, f. (cunctor), das Zögern ... ... c. aut mora, c. et tarditas, cunctatio tarditasque), superiorum dierum Sabini c., Caes.: insita ingenio meo c., Liv ... ... sermone c., Plin. ep.: callidā cunctatione, Suet. – studium semper adsit, cunctatio absit, Cic.: sum ...
cōntātio , s. cunctātio.
dispendiōsus , a, um (dispendium), nachteilig, cunctatio, Col. 2, 10, 1: occasiones, Cod. Theod. 11, 2, 4. – dispendiosum est m. Infin., Cassian. coll. 4, 20.
ab-sum , āfuī, āfutūrus, abesse (ἄπειμ ... ... si opus erat, defuit (fehlte, wurde vermißt), Cic.: studium semper adsit, cunctatio absit, Cic.: denique isto bono utare dum adsit; cum absit, ne requiras ...
animus , ī, m. (griech. ἄνεμος, Wind, Hauch ... ... , Liv. (vgl. Drak. Liv. 28, 19, 16): cum ipsa cunctatio et his animos minuisset et auxisset hosti, Liv.: ducibus plebis accendit magis certamine ...
1. pressus , a, um, PAdi. (v. premo), ... ... vom Denken u. Handeln, zögernd, zurückhaltend, cogitationes pressiores, Apul.: cunctatio, Plin. ep.: pressiore cautelā, mit zurückhaltender Vorsicht, Apul. – ...
inter-pōno , posuī, positum, ere, dazwischensetzen, -stellen, ... ... tridui morā interpositā, nach einer Verzögerung von drei T., Caes.: non longa cunctatio interponitur, Tac.: illo tantum interposito discrimine, nur mit dem U., Cels ...