dēminūtīvus (dīminūtīvus), a, um (deminuo od. diminuo), vermindernd, vox dim., ein Deminutiv Tert. apol. 32: dim. vocabulum, Veget. mil. 3, 8. p. 84, 20 L.: verba dim., Prisc. 8, 76: ...
dēminūtīvē (dīminūtīvē), Adv. (deminutivus od. diminutivus), in Verkleinerungsform, als Deminutiv, Ps. Ascon. 1. Verr. 6. p. 128, 19 B. Suet. fr. 121 ( bei Isid. de nat. rer. 6, 2). Macr ...
dīminūtīvē , - vus , s. dēminūtīvē, dēminūtīvus.