diffīdēns , entis, PAdi. (v. diffido), mißtrauisch (Ggstz. confidens), Plaut., Sall. u.a.
diffīdenter , Adv. (diffidens), mit Mißtrauen gegen sich, ängstlich, altera timide et d. attingere, Cic. Clu. 1: d. agere, Liv. 32, 21, 8: d. incedere et trepide, Amm. 26, 7, 13: Compar., multo timidius ...
dē , Praep. m. Abl., bezeichnet eine Abtrennung, Abschließung ... ... Plaut.: recte non credis de numero militum, Cic.: de fratre confido, Cic.: diffidens de numero dierum Caesarem fidem servaturum, Caes.: neque id, quod fecerit de ...
dif-fīdo , fīsus sum, ere (dis u. fido), ... ... . Acc. u. Infin., rem posse confici diffido, Cic.: septimo die diffidens de numero dierum Caesarem fidem servaturum, Caes.: quem manu superari posse diffidebant, ...