exstīnctio (extinctio), ōnis, f. (exstinguo), I) das Auslöschen, luminis, ignis, Boëth. Aristot. anal. post. 2, 9. p. 549 u. 550. – propter accensiones et exstinctiones lunae, Beda argum. lun. tom. 1. ...
accēnsio , ōnis, f. (accendo), das Anbrennen, Anzünden (Ggstz. exstinctio, auch im Plur.), u. meton. = der Brand, das Feuer, Spät.