cōn-similis , e, einem andern in allen Stücken-, ... ... . dissimilis), α) m. Genet., Komik. u. Lucr.: causa consimilis earum causarum, quae etc., Cic. de or. 1, 149. – β ...
arcus , altlat. arquus, ūs, m. (vgl. angels ... ... , der Schütze als Gestirn, Ov.: Teucri sagittae et arcus, Ampel.: Euboea consimilis arcui, Hyg.: portus curvatus in arcum, Verg.: hic pontus ad formam Scythici ...
cōnsimilo , āre (consimilis), ganz ähnlich machen, gleichstellen, mit Dat. (wem?), Fulg. myth. 3, 5. Augustin. de civ. dei 2, 10 u.a. Eccl.
dis-similis , e, Adi. m. Compar. u. Superl., unähnlich, ungleichartig (Ggstz. similis, consimilis), α) m. Genet.: verum tamen fuit tum sui dissimilis, Cic.: ...
cōnsimiliter , Adv. (consimilis), auf ganz ähnliche Art, Gell. 6, 16, 12 u.a.
1. tam , Adv. (urspr. Acc. sing. femin. ... ... in promissis firmior, Cic. – b) mit atque (als): tam consimilis est atque ego, Plaut. – c) mit quasi (als wenn): ...
quam , Adv. (Akkusativform von qui, analog mit tam ... ... ohne tam, namentlich α) bei possum (queo), zB. tam consimilis (imago) est, quam potest, so ähnlich wie möglich, möglichst ähnlich, ...
haud (haut) u. altlat. hau , Adv., ... ... h. aequus, Plaut. u. Hor.: h. alienus, Liv.: h. consimilis, Plaut.: h. dissimilis, Liv.: h. dubius, Liv. (s. ...