dī-lacero , āvī, ātum, āre (dis u. lacero) zerreißen, zerfleischen, I) eig.: alqm, v. wilden Tieren, Catull., v. Hunden, Ov. u. Gell.: corpus tormentis dilacerari iubet, Tac.: dilacerari homines variis ...
dīlacerātio , ōnis, f. (dilacero), die Zerfleischung, Cod. Theod. 9, 26, 3: übtr., Vulg. Nahum 3, 1. Arnob. 2, 45 u.a. Eccl.