hiātus , ūs, m. (hio), die weit offenstehende, ... ... Spalte, Calp.: vulneris, Amm.: Plur., hiatus vasti, Sen.: hiatus terrae, Ov. u. Treb. Poll.: ... ... Zusammentreffen zweier Vokale in der Rede, das Klaffen, der Hiatus, Cic. or. ...
lābēs , is, f. (1. lābor), das Hinsinken ... ... Liv.: agri Privernatis, Cic.: absol., labes (Plur.) aut repentini terrarum hiatus, Cic.: multis locis labes factae sunt, Cic. – aber auch v. ...
rictus , ūs, m. (ringor), I) das Öffnen ... ... Apul.: risu diducere rictum, Hor.: ad cenae conspectum rictum diducere, Iuven.: ne hiatus modicus rictum distendat, Quint.: sint modici rictus, man sperre den Mund nicht ...
hiulcē , Adv. (hiulcus no. I, B, 1), klaffend (= durch viele Hiatus unterbrochen, Ggstz. aequabiliter), loqui, Cic. de or. 3, 45.
hiulcātio , ōnis, f. (hiulco), das Klaffen der Worte, der Hiatus, Mar. Plot. Sacerd. 454, 19 K.
tenebrōsus , a, um (tenebrae), voll Finsternis, finster, dunkel ... ... eig.: scalae, Cic. fr.: palus, Verg.: sedes, Unterwelt, Ov.: hiatus specus, Ov.: locus, Pelagon.: viae, Augustin. u. Vulg.: carcer ...
praeruptio , ōnis, f. (praerumpo), der jähe Abriß, ›hiatus‹ praeruptio terrae profunda, Isid. orig. 14, 9, 3.
1. amo , āvī, ātum, āre (Stamm AM, ... ... amabat litteras, Nep.: ne nimis amemus vitam et ne nimis oderimus, Sen.: amans hiatus Homerici suavitatem, Gell.: hoc (diesen Ausdruck) Arruntius amare coepit (gewann ...
hio , āvī, ātum, āre (vgl. griech. ε-χ ... ... Cic.: hians compositio, lückenhafter Zusammenhang, Tac. dial.: insbes., einen Hiatus machen, oratio hiat, oratio hians, Quint. – B) insbes., ...
rumpo , rūpī, ruptum, ere (Wz. reup, rup, ... ... viam, Liv.: viam igne, Stat.: iter ferro, Sil.: aditus, Verg.: parvos hiatus, Sil. – 2) hervorbrechen lassen, a) übh ...
terra , ae, f. (›das Trockene ... ... c) die Erde = der Erdboden, terrae hiatus, Ov., Sen. u.a. (u. so repentini terrarum hiatus, Cic.): in eo loco dehisse terram, Varro LL. (u. so ...
2. caelum (coelum), ī, n. (zu Wurzel [ ... ... e caelo, alia ex terra oriebantur, Cic.: a terris quantum caeli patet altus hiatus, Lucr.: subisse in caelum (v. Regenwasser), Plin.: demittere caelo imbres ...
persōna , ae, f. ( von *per-sonāre = *per ... ... Macr.: ut ex persona mihi ardere oculi hominis histrionis viderentur, Cic.: personae pallentis hiatus (weil die Mundöffnung sehr breit), Iuven.: agere eandem personam in triclinio ...
cō-nītor (in den besten Handschriften u. neuern Ausgaben statt ... ... (Voß), coniti gemellos, Verg. ecl. 1, 15 (wegen des Hiatus statt enitor, w. vgl.). – II) übtr., physisch (mit ...
ex-spīro , āvī, ātum, āre, I) tr. herausblasen ... ... petitione consulatus ilico exspiravit, Val. Max.: exspirans cohaeres tuus, Sen. rhet.: extremus hiatus exspirantis, Sen. rhet. (vgl. übh. Krebs-Schmalz Antib. 7 ...
dis-traho , trāxī, tractum, ere, I) auseinanderziehen, - ... ... der Aussprache »nicht zusammenziehen = zwischen zwei Worten (im Verse usw.) den Hiatus zulassen,« voces, Cic. or. 152 (Ggstz. contrahere voces, ...
terrēnus , a, um (terra), I) aus Erde bestehend, ... ... Erde, Vitr.: moles, die Masse des Erdkörpers, Amm.: contagio, Cic.: hiatus, Ov. – poet. numina, unterirdische, Ov. – subst., ...
īn-farcio (īn-fercio), farsī (fersī), farsum (fersum) ... ... . 33, 25: se cibo, Lact. de mort. pers. 49, 3: hiatus crinibus infarsus, Tert. de pall. 4: caro stercoribus infersa, Tert adv. ...