in-novo , āvī, ātum, āre, erneuern, verändern, plurima, ICt.: animas corporibus innovatis suscitare, Lact.: se ad suam intemperantiam, seiner früheren Zügellosigkeit von neuem sich hingeben (Raum geben), Cic. Pis. 89.
innovātor , ōris, m. (innovo) = καινιστής, der Erneuerer, Gloss. II, 336, 5.
innovātio , ōnis, f. (innovo), die Erneuerung, Veränderung, Ps. Apul. Ascl. 30. Augustin. serm. 362, 29 u.a. Eccl.