lāmentum , ī, n. (zu ϝ *la- in ... ... u. Heulen, a) Sing.: fletus ac lamentum, Vulg. Ierem. 9, 10: assumere super alqm lamentum, Vulg. Ierem. 9, 18; Ezech. 26, 17 u.a ...
lāmentōsus , a, um (lamentum), wehklagend, vociferatio, Eugipp. vit. Sever. 12 cod. B (cod. A luctuosa).
lāmentārius , a, um (lamentum), Klagen erregend, quae aedes lamentariae mihi sunt, mir Tränen weckt, Plaut. capt. 96.