scurrīlis , e (scurra), I) possenreißermäßig, übertrieben im Scherzen, iocus, Cic.: dicacitas, Cic. – II) lustig, schäkerhaft, strepitus (Klang = Gesang der Vögel), Anthol. Lat. 762, 34 (233, 34).
scurrīlitās , ātis, f. (scurrilis), die Lustigmacherei, Possenreißerei, Quint. 11, 1, 30. Tac. dial. 22. Vulg. Ephes. 5, 4: Plur., scurrilitates histrionum, Sidon. epist. 1, 5: Nbf. scurrulitas, Porphyr. ...
scurrīliter , Adv. (scurrilis), possenreißermäßig, in tanta re tam serio tempore tam scurriliter ludere, Plin. ep. 4, 25, 3: iocari, Iustin. 24, 6, 4: Nbf., scurruliter obsequor, Porphyr. Hor. ep. 1, 17, 19. ...
vīto , āvī, ātum, āre, meiden, vermeiden, aus dem ... ... ne in eum locum veniretur, Cornif. rhet.: vitandum est oratori utrumque, ne aut scurrilis iocus sit aut mimicus, Cic.: id quoque vitandum, ne etc., Quint.: ...
lepōs , ōris, m., I) die Anmut, Annehmlichkeit, ... ... Feinheit u. Anmut in der Gesellschaftssprache, insit lepos, Cic.: scurrilis, Cic. – / Nomin. lepor, Anthol. Lat. 1239, 4 ...