thyrsus , ī, m. (θύρσος), I) jeder ... ... Bacchus und die Bacchantinnen (Bacchae) schwärmend in der Hand trugen, der Thyrsus, Bacchusstab, Catull., Hor. u.a.
hedera (edera), ae, f., Efeu, Wintergrün (Hedera ... ... , L.), womit sich die Weintrinker u. Dichter bekränzten, auch der Bacchusstab (thyrsus) umwunden wurde, oft kollektiv, tabernacula protecta hederā, Caes.: hederae folia ...
tirsus , s. thyrsus.
thyrsiger , gera, gerum (thyrsus u. gero), den Thyrsus (Bacchusstab) führend, Baccha, Naev. tr. 35: Bacchus, Pallad, insit. 87: Lyaeus, Sen. Med. 110: India, Sen. Phaedr. (Hippol.) 753.
thyrsicus , a, um (thyrsus), bacchantisch, pokulierend, conviva, Ven. Fort. prol. p. 63 Migne.
thyrsidēs , ae, m. (thyrsus), der Thyrsusträger, Bacche, Anthol. Lat. 199, 44.
thyrsiculus , ī, m. (Demin. v. thyrsus), der kleine Stengel, Ps. Apul. herb. 98.
thyrsitenēns , entis (thyrsus u. teneo), den Thyrsus haltend (führend), Beiname des Bacchus, Anthol. Lat. 574, 2 M.