admīrābilis , e, Adj. m. Compar. (admiror), bewundernswürdig, staunenswert, ... ... illa adm. eloquentia, Tac.: adm. et singularis sapientia, Cic.: nunc forsitan minus admirabilis videri haec ars possit, Curt.: tractatio rerum ipsa efficit admirabilem (al. admirabiliorem ...
paradox , mirabilis; admirabilis. – Adv. admirabiliter (z.B. dicere).
wunderbar , mirus. – mirificus (Verwunderung od. Bewunderung erregend). – mirandus. mirabilis. admirabilis (bewundernswert). – w. Dinge (Wunderdinge), res mirae; mira, n. pl .;mirabilia, ium, n. pl .; miracula, ōrum, n. (Wunder): ...
Gliederbau , compositio membrorum (die Zusammensetzung der Glieder). – fabrica ... ... Bildung der Glieder = die Art, wie die Glieder gebaut sind, z.B. admirabilis). – conformatio membrorum (die entsprechende, harmonische Gestaltung der Glieder). – membrorum ...
wundervoll , mirus. – mirabilis. admirandus. admirabilis (bewundernswert). – divinus (göttlich = herrlich, z.B. consulatus).
admīrandus , a, um (admiror) = admirabilis, bewundernswürdig, wunderbar, homo, Cic.: spectacula, Verg.: admirandum in modum, Nep.: vir in plurimis admirandus, Quint.: Superl., Salvian. ep. 8.
Wunderkind , puer mirabilis od. admirabilis.
admīrābiliter , Adv. (admirabilis), bewundernswürdig, wunderbar (im guten u. üblen Sinne), laudari, Cic.: nos Asia accepit, Cic. - dah. = παραδόξως, befremdend, seltsam, paradox, dicere, Cic. Tusc. 4, 36.
admīrābilitās , ātis, f. (admirabilis), die Bewundernswürdigkeit, Cic.: haec animi despicientia admirabilitatem magnam facit, macht zum Gegenstand hoher Bewunderung, Cic.
verehrungswert, verehrungswürdig , venerabilis. venerandus. – admirabilis. admirandus (bewundernswert).
cāsus , ūs, m. (cado), das Fallen, ... ... ), α) übh.: casus communis et incertus, Cic.: casus mirabilis, Nep., admirabilis, Quint., mirificus, Cic.: casus quidam fatalis (Ggstz. casus ...
Kette , I) eig.: a) zum Fesseln, Binden: catena. – vinculum (Fessel übh.). – an die K. legen (anketten), catenā ... ... aufeinanderfolgenden Dingen, Handlungen etc.: continuatio; series; continuatio seriesque (z.B. admirabilis continuatio rerum).
1. ec-quī , ecquae od. ecqua , ... ... , denn wohl eine usw., Cic.: ecquodnam curriculum aliquando sit habitura tua natura admirabilis, Cic. – ecqua res apud civitates Siculas expetitur, quin etc.? Cic. ...
ex-undo , āvī, ātum, āre, I) intr. heraus ... ... ingenii fons, Iuven.: exundantes opes, Tac.: ex multa eruditione exundat et exuberat illa admirabilis eloquentia, strömt u. sprudelt hervor jene usw., Tac. dial.: imprudentium ...
Ehrfurcht , reverentia, gegen od. vor etc., alcis ( ... ... oder praestare. – ehrfurchtgebietend, -heischend , cui debetur reverentia. – admirabilis (Bewunderung erregend). – sanctus (hochheilig u. daher ehrwürdig). – ...
erstaunen , stupere; stupescere; obstupescere. – ich erstaune, stupor ... ... erstaunend , s. erstaunt, erstaunlich. – erstaunenswert, erstaunlich , mirabilis. admirabilis (zum Verwundern, z.B. audacia. – ingens. immanis ( ...
befremden , I) Verwunderung erregen, auffallen: es befremdet mich etwas, ... ... . – II) Verdacht: suspicio. – befremdend , mirus; mirabilis; admirabilis. – Befremdung , die, s. Befremden, das.
bewundern , mirari (sich wundern über etwas Neues, ... ... . – bewundernswert, -würdig , admiratione dignus; mirandus; admirandus; mirabilis; admirabilis. – auf eine b. Weise, admirandum in modum; mirum quantum ...