ἐπίῤ-ῥημα , τό , das Dazugesprochene, – a) in der Komödie, das nach der Parabase vom Chorführer gewöhnlich in (161 trochäischen Tetrametern Vorgetragene, Hephaest. p. 71; VLL. – b) das Adverbium, Apoll. Dysc . in ...
κομμάτιον , τό , dim . von κόμμα , kleiner Abschnitt ... ... kleines Stück; Alciphr . 1, 1; Rhett . – Der Anfang der Parabase, Hephaest. p. 132. Vgl. Plut. apophth. reg. p ...
παρα-βατέω , ein παραβάτης sein, auf dem Streitwagen neben dem Wagenlenker stehen, Philostr .; – übh. neben Einem im Wagen sitzen, in der poetischen Form παραιβατέω , Ath . XIII, 609 d.
παρα-βάτις , ιδος, ἡ , fem . zu παραβάτης , die nebenhergeht, in poet. Form παραιβάτις , Theocr . 3, 32; Kämpferinn, Ap. Rh . 1, 754.
παρα-βαφής , ές, = παραλουργής , Hesych.; in Phot. lex . steht παράβαφος .
παρ-βεβαώς , p. part. perf . zu παραβαίνω , statt παραβεβαώς , Il .
ἐξ-εμ-πεδόω , verstärktes simplex , treu beobachten, halten, συνϑήκας , Ggstz παραβαίνειν , Xen. Cyr . 3, 1, 12. – Nach Hesych . auch = entfesseln.
παραι-βασία , ἡ , poet. st. παραβασία, = παράβασις , Uebertretung, Vergehen; Hes. Th . 220; Aesch. Spt . 725; sp. D ., wie Qu. Sm . 13, 382, παραιβασίῃσι νόοιο ...
παραι-βάτης , ὁ , poet. st. παραβάτης ; Il . 23, 132; Eur. Suppl . 699.
παραι-βάτις , ιδος, ἡ , poet, st. παραβάτις , Ap. Rh . 1, 753.
παραί-βασις , ἡ , poet. st. παράβασις , Ap. Rh . 4, 832.
παραι-βατέω , poet. st. παραβατέω , Ath . XIII, 609 d.
παρα-βατικός , ή, όν , zur Parabase gehörig, μελύδρια , Schol. Ar. Vesp . 1257. – Zur Uebertretung gehörig, Sp .
παρα-βολεύομαι , sich in Gefahr begeben, wie παραβάλλομαι, τῇ ψυχῇ , N. T .
1. paro , āvī, ātum, āre ( zu ... ... 12. Kritz Sall. Cat. 46, 3), nunc publicas litteras Romam mittere parabam, Cic.: qui in Apuliam ad concitanda servitia proficisci parabat, Sall.: Labienum adoriri parabant, Caes.: caput multa parantis dicere deturbat terrae, Verg. – c) m ...
... überschreiten, übertreten , verletzen, δίκην παραβάντες , Aesch. Ag . 763; ὁρκώματα , Eum ... ... Pol . 2, 58, 7; u. pass ., παραβαίνεται καὶ τοῦτο (τὸ νόμιμον ), Xen. Mem . 4, 4, 24; τῷ τῶν Ἑλλήνων νόμῳ ὑπὸ τῶνδε παραβαϑέντι , Thuc . 3, 67 ...
... – dah. auch ein Uebertreten, Verfehlen, παραβαίνω, παράγω, παροράω , bes. vom Irrigen, Falschen, dem deutschen ver-entsprechend, παρακούω, παραγιγνώσκω; – aber auch im guten Sinne, Uebertreffen, παραβάλ λω . – 4) wider, entgegen, παρανομέω, παραίσιος . – ...
fūnus , eris, n. (viell. zu gotisch gaunon, ... ... Verderben, der Tod, rei publicae, Cic.: funus imperio parabat, Hor. – meton. für die den Untergang bereitende Person, v. Gabinius ...
sīgnum , ī, n. (altlat. seignom), das ... ... . pluviale capellae, Ov.: astrorum micantium splendentia signa, Lact.: nox caelo diffundere signa parabat, Hor. – F) der Beiname, Spitzname, Capit. Gord ...
Buchempfehlung
Das chinesische Lebensbuch über das Geheimnis der Goldenen Blüte wird seit dem achten Jahrhundert mündlich überliefert. Diese Ausgabe folgt der Übersetzung von Richard Wilhelm.
50 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro