Abgang , I) das Weggehen: abitus. discessus. decessio. decessus (Ggstz. ... ... muneris: seinen A. erklären, s. abdanken nο. II. – Abgang mit Tod, obitus. – beim A., abiens. decedens. proficiscens ...
bergan , s. bergauf.
Ausgang , I) das Ausgehen: exitus. egressus (Ggstz. aditus). – ... ... pervium: einen Au. haben, exitum habere; patēre (offen stehen): überall Ausgänge ins (aufs) Meer haben, undique exitus maritimos habere (v. einer ...
Aufgang , I) die Handlung des Aufgehens, z. B. der Himmelskörper: ortus ... ... emersus (von Gestirnen, ersteres bes. v. Monde). – der Auf- u. Untergang der Gestirne, siderum ortus et occasus; siderum ortus et obitus: beim ...
... , Indutiomarus iste minax atque arrogans, Cic.: si (veterani) essent arrogantes, non possem ferre fastidium, Cic.: arrogantissime percussorum, Ps. Quint. ... ... , Cic.: arr. de se persuasio, Quint.: pigritia arrogantior, Quint.: arrogantissimum proverbium, Macr.: arrogantissima persuasio, Ps. Quint. decl. – ...
... 61. – Dav.: a) Aganippēus , a, um, aganippëisch, unda, Claud.: lyra, ... ... geweiht, Prop. – b) Aganippicus , a, um, aganippisch, Hippocrenen Aganippicosque fontes abigamus et Minervam = jede ernste Beschäftigung ... ... 13. – c) Aganippis , idos, f., von der Aganippe stammend, als ...
aurigāns , antis (aurum u. ago), von Gold glänzend, color, Iul. Val. 3, 36. p. 144, 15 K.
arrogant , s. anmaßend.
2. Brigantes , um, m. (Βρίγαντε ... ... . ann. 12, 32. Iuven. 14, 196. – Dav. Briganticus , der Brigantiker, als Beiname des Iulius, des Schwestersohns des Civilis, ...
Brigantia , ae, f., I) Stadt der brigantischen ... ... u. 3. – Dav. Brigantīnus , a, um, brigantinisch, lacus, der Bodensee (Brigantiae lacus bei Amm. l.l.), Plin. ...
Arganthus , ī, m. (Ἀργανθώνιον ορος), ein Gebirge in Bithynien, das sich an der Nordseite des Meerbusens von Cius (j. Modania) hinzieht und in dem Vorgebirge Posidium endigt, berühmt durch den Mythus ...
1. brigantēs , um, m., kleine, in den Augenlidern sich einnistende Würmer, Marc. Emp. 8.
Brigantio , s. Brigantium no. I.
Brigantium , ī, n., I) Kastell der Segustaner in ... ... , 7 (wo noch Gardth. im Text falsch Virgantiam): Nbf. Brigantio, Itin. Anton. 341, 5 u. 357, 3. ... ... Gallaecia, j. Coruña, Itin. Anton. 424, 5: Nbf. Brigantia, Oros. 1, 2 ...
arroganter , Adv. m. Compar. u. Superl. (arrogans), anmaßend, dünkelhaft, dicere alqd ... ... Caes.: consulere in deditos, Tac. – insolentius et arrogantius uti gloriā artis, Plin.: arrogantius et elatius praefari, Gell. – arrogantissime excipi ab alqo, Oros.
arrogantia , ae, f. (arrogans), die Anmaßung, das ... ... dünkelhafte Eitelkeit (Ggstz. humilitas), ex arrogantia odium, ex insolentia arrogantia oritur, Cic.: cum omnis arrogantia odiosa est, tum illa ingenii atque eloquentiae molestissima, Cic.: huius arrogantiam ...
Abgangsort; z. B. die Schiffe werden an den A. zurückgetrieben, naves eodem, unde sunt profectae, referuntur.
artolaganus , ī, m. (ἀρτολάγανον), ein Brotkuchen (zusammengesetzt aus Mehl, Wein, Milch, Öl, Fett u. Pfeffer), Cic. ep. 9, 20, 2. Plin. 18, 105.
Arganthōnius , ī, m. (Ἀργανθώνι ... ... 69. Val. Max. 8, 13. ext. 4. – Dav. Arganthōniacus , a, um, arganthonisch, nepotes, Sil. 3, 396.
Agragantīnus , a, um, s. Agrigentum.
Buchempfehlung
Die neunzehnjährige Else erfährt in den Ferien auf dem Rückweg vom Tennisplatz vom Konkurs ihres Vaters und wird von ihrer Mutter gebeten, eine große Summe Geld von einem Geschäftsfreund des Vaters zu leihen. Dieser verlangt als Gegenleistung Ungeheuerliches. Else treibt in einem inneren Monolog einer Verzweiflungstat entgegen.
54 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Im nach dem Wiener Kongress neugeordneten Europa entsteht seit 1815 große Literatur der Sehnsucht und der Melancholie. Die Schattenseiten der menschlichen Seele, Leidenschaft und die Hinwendung zum Religiösen sind die Themen der Spätromantik. Michael Holzinger hat elf große Erzählungen dieser Zeit zu diesem Leseband zusammengefasst.
430 Seiten, 19.80 Euro