sāpīnus , ī, f., s. sappīnus.
sapenos , ī, m., s. socondios.
prōsāpia , ae, f. (archaist. Wort nach Quint. 1, 6, ... ... ., stuprorum sordida pr., Prud. perist. 10, 180. – Nbf. prōsāpiēs , ēī, f., Corp. inscr. Lat. 10, 6850. Augustin. serm ...
sappīrus (sapphīrus), ī, f. (σάπφειρ ... ... Lasurstein, Lapis lazuli), Form sappir., Plin. 37, 119 u. 120: Form sapphir., Tert. adv. Marc. 2, 10. Vulg. exod. ...
Messāpia , ae, f., alter Name eines Teiles von Unteritalien ... ... Paul. ex Fest. 125, 5. – Dav. Messāpius , a, um, apulisch od ... ... kalabrisch, Ov. – Plur. subst., Messāpiī, ōrum, m., die Einw. von Messapia, die Messapier, Liv.
sappīnus , ī, f., I) eine Art Tanne od. Fichte, Varro r. r. 1, 6, 4. Plin. 16, 61. – II) der untere knorrenlose Teil der Tanne od. Fichte, der Schaft, ...
īn-sapōro , āre, schmackhaft machen, vina marinis permixtionibus, Cassiod. var. 12, 4, 3.
nesapius , iī, m. (ne u. sapio), ein Unwissender, ein Ignorant, Petron. 50, 5.
Messāpus , ī, m., ein Fürst in Apulien od. Kalabrien, Verg. Aen. 7, 691.
Sapaudia , ae, f., das heutige Savoyen, Amm. 15, 11, 17.
caesapon , ī, n., eine Art Lattich, Plin. 20, 59.
sāpīneus , s. sappīneus.
sapientia , ae, f. (sapiens), I) die Weisheit ... ... (Ggstz. stultitia), non habet plus sapientiae quam lapis, Plaut.: quanta mea sapientia est, Plaut.: pro vestra sapientia, Cic. – u. bes. ... ... . der Staatskunst u. dgl., Cic.: sapientiae doctores, Tac. – m. obj. Genet., ceterarum ...
sapienter , Adv. (sapiens), weise = einsichtsvoll, vernünftig, ... ... Ruhe eines Weisen, Plaut.: so auch dolorem ferre, Gell.: sap. sapit, er ist gar schlau, Plaut.: nemo est, qui tibi sapientius suadere possit te ipso, Cic.: alqd probavisse maxime et retinuisse ...
sapōrātus , a, um (sapor), mit Geschmack versehen, schmackhaft gemacht, pulmenta, Tert. de spect. 27: cibi, Amm. 31, 2, 3. – / Verg. Aen. 6, 420. Petron. fr. 19 u. Arnob. 5, ...
sappīneus u. sappīnius , a, um, von der Tannenart sappinus, nuces, Colum.: sappinea (pars) = sappinus no. II (w. s.), Vitr.
sāpōnātum , ī, n. (sapo), Seifenwasser, Th. Prisc. 1, 16.
īnsapiēns , s. īn-sipiēns /.
Sapphicus , a, um, s. Sapphō.
Astusapēs , ae, s. Astapus.
Buchempfehlung
Im Dreißigjährigen Krieg bejubeln die deutschen Protestanten den Schwedenkönig Gustav Adolf. Leubelfing schwärmt geradezu für ihn und schafft es endlich, als Page in seine persönlichen Dienste zu treten. Was niemand ahnt: sie ist ein Mädchen.
42 Seiten, 3.80 Euro