satiricus , a, um (satira), zur Satire gehörig, satirisch, ... ... , 11, 2: leges, Schol. Iuven. 1, 168. – subst., satiricus, ī, m., der Satirenschreiber, Sidon. epist. 1, ...
... , satĭra. – Satiriker , satiricus poëta (Satirendichter). – satirarum scriptor. satiri carminis scriptor (Satirenschreiber). ... ... beißender Satiriker sein, nimis acrem esse in satira. – satirisch , satiricus (eig., die Satire betreffend, Spät.). – acerbus (uneig., ...
satiricē , Adv. (satiricus), satirisch, Porphyr. Hor. ep. 1, 15, 28 u. 2, 1, 111 (wo Pauly satirice, Hauthal saturice, Meyer satyrice).
2. satyricus , a, um, s. satiricus.
poēta , ae, m. (ποιήτης ... ... . scaenicus, Varro LL.: p. comicus, tragicus, Cic.: tragoediarum p., Gell.: satiricus p., Suet. fr.: vetus p., Gell., veteres poëtae, Amm.: Corn. ...