duo , ae, o (altind. dvā, griech. ... ... – II) bestimmt = οἱ δύο, die zwei = die beiden, ... ... a. – Acc. masc. urspr. u. häufige Dualform duo, Plaut., Cic. u.a. (s. Gernh. Cic ...
īduo , āre, nach Macr. sat. 1, 15. § 17 ein etruskisches Wort, das Makrobius mit dividere zusammenbringt.
in-duo , duī, dūtum, ere (= ενδύω; Ggstz. exuo), antun, I) eig. = anziehen, anlegen (dagegen amicire = umnehmen, umwerfen), alci tunicam, Cic.: sibi torquem, Cic.: capiti suo personam, Fronto ...
viduo , āvī, ātus, āre (viduus), berauben, leer machen von etw., I) im allg.: m. Abl., urbem civibus, Verg.: arva numquam viduata pruinis, Verg.: vitis viduata alimento, Colum.: m. Genet., viduata manuum, Lucr ...
duōnus , s. bonusno. I, B. 2, d a.E. / (S. 852).
crēduo , s. crēdo /.
duovir , s. duûmvir.
Duodez , * forma duodenaria.
duodēnī , ae, a (duodecim), I) je zwölf, Caes. ... ... (zusammen), Verg. u. Ov. – / Sing. duodēnus, zwölffach, labor Herculeus, Apul. met. 3, 19; ... ... ad Stat. Theb. v. 12: bis duodena (pars), Manil. 4, 451.
2. assiduo (adsiduo), ātus, āre (assiduus), fleißig anwenden, fleißig beibringen, assiduat illi flagella, Vulg. Sirach 30, 1: antidotum ita morbis occurit, ut assiduatum omnes depellat, Ps. Augustin. serm. 64 extr.
1. assiduō (adsiduō), Adv. (assiduus) = assidue, Plaut. cist. 185; mil. 50; most. 976; truc. 422. Lucil. sat. 5, 23. Plin. 26, 16. Apul. met. 9, 15.
duo-decī , s. duodecim /.
duodecim (altind. dv daça, ... ... ), zwölf, Cic. u.a.: duodecim di, Plaut.: duodecim (XII) tabulae (legum), die Zwölftafelgesetze, ... ... Zwölf, Cic. – / vulg. Nbf. duodecī, wov. duodecorum, Itala (ev. Palat.) Luc. 22, ...
duōdecas , adis, f. (δυωδεκάς), die Zahl zwölf, Tert. de praescr. 49.
duodēnus , a, um, s. duodēnī.
duocentī , s. ducentī.
interduo , s. inter-do.
unduōsus , s. undōsus.
... ἤματα , 10, 142 δύο τ' ἤματα καὶ δύο νύκτας . – 3) genitiv . ... ... οὐχ Ὁμηρικὸν δὲ καὶ τὸ »τῶν δύο«. οἱ δύο μὲν γὰρ λέγει καὶ τοὺς δύο, τῶν δύο δὲ ἢ τοῖς δύο οὐκ ἔστιν εὑρεῖν παρ' Ὁμήρῳ ...
duo-deciēs (- deciēns ), Adv., zwölfmal, Cic. u.a. – / Viersilbig (d uo decies) Auct. carm. de Phoenice 28.
Buchempfehlung
Anders als in seinen früheren, naturalistischen Stücken, widmet sich Schnitzler in seinem einsamen Weg dem sozialpsychologischen Problem menschlicher Kommunikation. Die Schicksale der Familie des Kunstprofessors Wegrat, des alten Malers Julian Fichtner und des sterbenskranken Dichters Stephan von Sala sind in Wien um 1900 tragisch miteinander verwoben und enden schließlich alle in der Einsamkeit.
70 Seiten, 4.80 Euro