βύβα , Sophron bei E. M . 216, 56, der es von βύζειν ableitet u. μεστά, μεγάλα erkl. Danach vermuthe Mein . bei Anaxandr. Ath . IV, 131 b für βυβακάλου; – βύβα καὶ καλά ; ...
ληκέω , = βινέω, ληκῆσαι , erkl. Phot . παῖσαι, πλησιάσαι , u. führt aus Phereer . ληκούμεσϑα an, wie Ar. Th . 494 ὅταν ὑπό του ληκώμεϑα , v. l . κινώμεϑα . S. λαικάζω . ...
glōria , ae, f.( griech. κλέος; ... ... (stolzer Stirnschmuck ), Tac. Germ. 5. – b) die Ruhmestat, Tac. ann. 2, 88: bes. Plur. gloriae = die Ruhmestaten, gloriae meretricum, Plaut.: veteres Gallorum gloriae, Tac.: gloriarum plenior quam ...
βιόω , das praes . erst bei Sp . häufig, ... ... , σὺ γάρ μ' ἐβιώσαο, κούρη Od . 8, 468. Aus βιόμεσϑα H. h. Apoll . 528 hat Wolf βεόμεσϑα gemacht. S. βέομαι .
... ὄβριμον, ὃν προσέϑηκεν , praes. hist . δυνάμεσϑα ; 14, 61 ἦ γὰρ τοῦ γε ϑεοὶ κατὰ νόστον ἔδησαν, ... ... Τρῶας μὲν ἐάσαιμεν καὶ Ἀχαιοὺς μάρνασϑ', ὁπποτέροισι πατὴρ Ζεὺς κῦδος ὀρέξῃ, νῶι δὲ χαζώμεσϑα, Διὸς δ' ἀλεώμεϑα μῆνιν ; Regel ist der Gebrauch ... ... φίλων τοκέων ἀλόχων τε καὶ υἶῶν Ἴλιον εἰρυόμεσϑα , Didym. Scholl . οὕτως αἱ Ἀριστάρχου ...
μή , Verneinungspartikel, sowohl adv . nicht , als conj ... ... ἔνϑα καὶ ἔνϑα, μὴ κέρας ἶπες ἔδοιεν , Od . 21, 394; εἰσόμεσϑα, μή τι καὶ κατάσχετον κρυφῇ καλύπτει καρδίᾳ , Soph. Ant . 1238; ...
plēnus , a, um (v. pleo, vgl. griech. ... ... Liv.: vitii, Plaut.: gloriarum plenior, der den Mund voll nimmt mit seinen Ruhmestaten, Plaut. – oratio eius erat in gentibus plena sententiis, Sen. rhet.: ...
inter-venio , vēnī, ventum, īre, dazwischen-, dazukommen, - ... ... jmd. um Hilfe rufend treffen, Liv.: alienae gloriae (bei anderer Ruhmestaten), Tac.: num parum tempestivus interveni secretum consilium et alicuius causae meditationem tractantibus, ...
... daß man seinen rechtmäßigen Antheil besitzt; τεμένη νέμεσϑαι , Od . 11, 185 Il . 12, ... ... . 6, 195. 20, 185, und ἔργα νέμεσϑαι , 2, 751; Hes. O . 119. 233; ähnlich ἄλσεα νέμεσϑαι , Il . 20, 8; mit Ortsnamen, ...
παύω , fut . παύσω , fut. med . παύσομαι ... ... ablassen, womit aufhören, παύσασϑαι πολέμοιο δυςηχέος , Il . 7, 376, παυσώμεσϑα μάχης καὶ δηϊοτῆτος , 7, 290, παύσεσϑον κλαυϑμοῖο γόοιό τε , Od ...
... φϑίεται , Il . 20, 173, φϑιόμεσϑα statt φϑιώμεϑα , Il . 14, 87, opt . ... ... 2, 368; ἢ αὐτὸς φϑίεται Il . 20, 173; ὄφρα φϑιομεσϑα 14, 87; Νέσσου φϑίνοντος Soph. Tr . ...
ποιέω , 1) Activ ., machen, verfertigen , bereiten zu ... ... ; τί δῆτ' ἀφαυρῷ φωτὶ προςτάσσεις ποιεῖν , O. C . 1022; εἰσόμεσϑα ἃ χρὴ ποιεῖν , 1041; ἐβουλεύοντο, ὅ τι χρὴ αὐτοὺς ποιῆσαι , ...
... Alc . 899; εἰ πρὸς ϑεοῦ κωλυόμεσϑα μὴ μαϑεῖν Ion 391, wie Phoen . 1274; οὐδὲν ... ... O., Ar. Equ . 723. 972), aber gew. lang gebraucht, κωλυόμεσϑα im Anfange des Trimeters, Eur. Ion 391 Phoen . 997 ...
βρίθω , βρίσω , H. h . ... ... καρπῷ βριϑομένη νοτίῃσί τε εἰαρινῇσιν , vgl. Scholl. Aristonic .; βριϑομένης ἀγαϑῶν ἐπίμεστα τραπέζης Phereer . bei Hesych. (v . ἐπίμεστα); χαλικρήτῳ νάματι Agath . 8 (V, 294).
κόνις , ιος u. εως, ἡ , Staub ; ... ... Eur. Hec . 496, das Haupt mit Staub bestreuen war Zeichen der Trauer; μεστὰς αὐχμοῦ τε καὶ κόνεως Plat. Rep . X, 614 d; häufiger ...
πειράω , 1) im act ., versuchen , sich bemühen, ... ... . inf. , ἐπειρᾶτο Κρονίδης ἐρεϑιζέμεν Ἥρην , Il . 4, 5; πειρασόμεσϑα πῆμ' ἀποστρέψαι νόσου , Aesch. Ag . 824. 1622; ἀντιδρᾶν πειράσομαι ...
ὄλλῡμι (ΟΛ) , fut . ὀλῶ , ep. ... ... 15, 111; οἱ ὀλωλότες , die Todten, Aesch. Ag . 337; μαντευσόμεσϑα τἀνδρὸς ὡς ὀλωλότος , 13401 Soph. O. R . 126 u. öfter ...
ὁπλίζω (s. ὅπλον ), zubereiten, zurecht machen; ἅμαξαν , ... ... Soph. Ai . 1102; χέρα , Eur. Rhes . 84, wie ὁπλιζόμεσϑα φασγάνῳ χέρας , Or . 1223; auch ὡπλισμένος χεῖρα φασγάνῳ , Phoen ...
Buchempfehlung
Die beiden »Freiherren von Gemperlein« machen reichlich komplizierte Pläne, in den Stand der Ehe zu treten und verlieben sich schließlich beide in dieselbe Frau, die zu allem Überfluss auch noch verheiratet ist. Die 1875 erschienene Künstlernovelle »Ein Spätgeborener« ist der erste Prosatext mit dem die Autorin jedenfalls eine gewisse Öffentlichkeit erreicht.
78 Seiten, 5.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro