resilio , siluī, sultum, īre (re u. salio), ... ... Taurus (mons) resilit (tritt zurück) a septentrione, Plin.: dies aliquantum resiluit, Sen. – b) abspringen, abstehen, ablassen von ... ... , 10, 56. – / Perf. gew. resiluit (jetzt auch Claud. Quadrig. ann. ...
subsilio (sussilio), siluī, īre (sub u. salio), ... ... subsiluere, Prop.: bildl., subsiluisti et acrior constitisti, Sen. ep. 13, 3. – II) ... ... nachzuweisen, denn Sen. ep. 13, 3 liest Haase subsiluisti, Sen. de clem. 1, 3, 5 subsiluimus. ...
ex-silio (exilio, ēsilio), siluī, sultum, īre (ex ... ... Annii testimonio, Cic.: gaudio (vor Fr.), Cic.: exsiluit gremio furibunda, Ov.: quis non pavibundus exsiliret, Augustin.: exsilivit Theogenes, Suet. – poet., lunares equi exsiluistis, wurdet als Mondpf. in den Himmel versetzt, Ov. – ...
as-silio (ad-silio), siluī, īre (ad u. ... ... , Sil. 7, 701: assiluit aris, Sen. Thyest. 706 (Leo assistit). – b) v ... ... m. Ang. wohin? durch Dat., cum saepe assiluit defensae moenibus urbis, Ov. met. 11, 526. – b ...
dē-silio , siluī, sultum, īre (de u. ... ... herabfahren, Prop. – / Perf. gew. desilui; arch. desului, wov. desuluit, Plaut. rud. 173 Fl. (Schöll mit den Handschriften desiluit), desuluerunt, Plaut. rud. prol ...
īn-silio (archaist. īnsulio), siluī (suluī), sultum, īre (in u. salio), intr. u. tr. in od. auf etwas springen, I) im allg.: a) eig.: huc ...
dis-silio , siluī, sultum, īre (dis u. ... ... 5, 362: impius ignis dissiluit, Sil. 16, 548: haec loca dissiluisse ferunt, Verg. Aen. ... ... Ov.: dissilit incus, Plin.: dissiluit mucro, Epit. Iliad. 305: dissiliunt nubes multo impetu, Sen.: ...
cathedra , ae, f. (καθέδρα ... ... Lehnsessel, Hor. u.a.: alci cathedram poni iubere, Sen.: exsiluit cathedrā, Sen. – später statt der lectica (Sänfte) zum Tragen ...
īn-sciēns , entis, unwissend, I) = wider Wissen (Ggstz. sciens), insciens prosilui, Plaut.: feci insciens, Ter.: me insciente, Plaut. u. Cic.: inscientibus cunctis, Liv.: certo scio te inscientem atque imprudentem dicere ac facere ...
repandus , a, um, rückwärts (aufwärts) ... ... dorsum, des Delphins, Plin. (dah. vom Delphin, repandus in undas desiluit, Ov.): calceoli, eine Art Schnabelschuhe, Cic.: cervix, Plin.: tela, ...
gradārius , a, um (gradus), Schritt für Schritt gehend, ... ... . 477, 20. – übtr., Cicero quoque noster, a quo Romana eloquentia exsiluit, gradarius fuit, ging im Schritt, Sen. ep. 40, 11.
ob-stupidus , a, um, starr, betäubt, verblüfft, quid astitisti obstupida? Plaut. mil. 1254: consiluisse universos dicit quasi attonitos et obstupidos (stumm u. starr), Gell. 5, 1, 6: hiat sollicita, studio obstupida, suspensa animo civitas, ...
cōn-silēsco , siluī, ere, völlig schweigen, verstummen, Enn. ann. 575. Plaut. mil. 583. Gell. 12, 1, 22. Hieron. in Isai. 5, 14, 7.
... lapide, Catull.: sanguis prosilit, Ov.: subito prosiluit scintilla, Ov.: prae laetitia lacrumae prosuliunt mihi, Plaut.: iussae prosiliunt lacrimae ... ... Kopf zu waschen, Plaut.: ad accusationem, ICt. – / Perf. prosilui, zB. Plaut. trin. 216. Plaut. vid. fr. XIII ...
... de anima 12 extr. – Perf. transilui, Plaut. truc. 249. Ov. fast. 4, 727 u. ... ... 66, 1. Flor. 3, 3, 12; 4, 2, 6: transiluisse, Liv. 1, 7, 2. Ov. fast. 3, 70. ...
... , scintillas edere, Plin.: cum saxis pastores saxa feribant, scintillam subito prosiluisse ferunt, Ov.: scintillam levem ignis inditam plumae folle fabrili ad caput fistulae ... ... Lact. 5, 2, 9: partem ac veluti scintillas quasdam sacrorum in terram resiluisse atque alieno loco haesisse, Sen. de otio 5, 5.
so , I) Adv.: ita. sie (unterscheiden sich folgendermaßen ... ... , 10, 11: ita sie [so wie er war] armatusin Tiberim desiluit; od. Cic. Rosc. Am. 71: noluerunt feris corpus obicere, ...
nārro , āvī, ātum, āre (eig. gnaro = gnarum ... ... Chamavos et Angrivarios immigrasse narratur, Tac. Germ. 33 in.: eoque terrore aves tunc siluisse narratur, Plin. 35, 121. – absol., probe narras, du ...
dē-fluo , flūxī, ere = καταῤῥέω, abfließen, I ... ... Sinne = sich vom Pferde herabschwingen, portisque ab equo regina sub ipsis desiluit, quam tota cohors imitata relictis ad terram defluxit equis, Verg. Aen. 11 ...
cōn-sisto , stitī, ere, sich beistellen, d.i. ... ... cadet (im Bilde v. Redner), Cic.: nec tamen tradidisti te, sed subsiluisti et acrior constitisti (im Bilde von dem, der mit dem Geschicke kämpft), ...
Buchempfehlung
Inspiriert von den Kupferstichen von Jacques Callot schreibt E. T. A. Hoffmann die Geschichte des wenig talentierten Schauspielers Giglio der die seltsame Prinzessin Brambilla zu lieben glaubt.
110 Seiten, 4.40 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Michael Holzinger hat sechs eindrucksvolle Erzählungen von wütenden, jungen Männern des 18. Jahrhunderts ausgewählt.
468 Seiten, 19.80 Euro