στασιασμός , ὁ , Erregung eines Aufstandes, u. der Aufstand selbst; Thuc . 4, 130. 8, 94; Menand . dei Phot ., = στάσις .
ὀνο-στάσιον , τό , Eselstall, VLL.; auch ὀνόστασις wird angeführt.
πάμ-φθερσις , = Vorigem, στάσις , Bacchyl . bei Stob. phys. p . 166.
δι-εγ-γύησις , ἡ , das Verbürgen, Dem . 24, 73; nach Harpocr . κατάστασις τῶν ἐγγυητῶν ; Verpfändung, Dion. Hal . 11, 32, τοῦ σώματος ...
εὐ-από-λυτος , leicht abzulösen, Hippocr., Arist. H. A . 4, 4; ἔνστασις , S. Emp. adv. math . 8, 348, leicht zu beantworten ...
ἀλιτηρι-ώδης , ες , verderblich, οἶστρος Plat. Lgg . IX, 854 b; νύχη 881 e; στάσις Rep . V, 470 d; Sp .
ἐπ-αν-έγερσις , ἡ , erkl. Hesych . ἐπανάστασις .
γραμματείδιον , τό, = γραμματίδιον , vgl. E. M .; γρ. δίϑυρον Men . in VLL. V. παράστασις .
ὑπερ-συν-τελικὸς χρόνος , tempus plusquamperfectum, B. A . 891; auch στάσις ὑπερσυντελική , status perfecti facti, Quinct . 3, 6, 47.
βάσις , ἡ , 1) Tritt, Gang, ἥσυχος φρενῶν β ... ... 53 c 55 e u. öfter in diesem Dialog; übh. Festigkeit, neben στάσις der φορά entgeggstzt Crat . 437 a.
ἐπ-οχή , ἡ (vgl. ἐπέχω ), ... ... Beistituntens od. der definitiven Bejahung u. Verneinung, Sezt. Emp . erkl. στάσις διανοίας, δι' ἣν οὔτε αἴρομέν τι οὔτε τίϑεμεν ; Plut . oft ...
ἡμέριος , ον , p. = ἡμερήσιος , vgl. Lob. ... ... ἡμερία = ἡμέρα erkl., es ist aber adj ., wozu man κατάστασις mit dem Schol . ergänzen kann, vgl. Lob. zu der Stelle ...
ὀροθύνω , = ὄρνυμι , aufregen, anreizen; von Menschen, die ... ... 292, ἐναύλους Il . 21, 312; im med., Aesch . στάσις τ' ἐν ἀλλήλοισιν ὠροϑύνετο , erhob sich, Prom . 200.
ὁμό-νοια , ἡ , Gleichheit der Gedanken, ... ... 1, 106 u. öfter; Lys . 2, 18; im Ggstz von στάσις , 18, 17; Sp ., wie Luc. amor . 32. ...
στάσιμος , ον , selten 3 Endgn, – 1) zum Stehen ... ... eingenommen hatte, vgl. epit. metr. p . 266; eben so steht στάσις μελῶν Ar. Ran . 1314; ἔν τινι στασίμῳ Ath . ...
ἠρέμησις , ἡ , das Ruhig-, Gelassensein, die Ruhe; ἐπιϑυμίαν ... ... ἐν ἀρεμήσει εἶμεν Tim. Locr . 104 b; neben πράϋνσις u. κατάστασις ὀργῆς , im Ggstz von κίνησις , Arist. rhet . 2, 3 ...
παν-δόκος (so richtiger als πάνδοκος ... ... 4, 17; ἐν δόμοισι πανδόκοις ξένων , Aesch. Ch . 651; ξενόστασις , Soph. frg . 258; vgl. Poll . 9, 50 u ...
ὑπό-στασις , ἡ , 1) ... ... übh. der zu Boden sinkende Schmutz, dah. Pfütze, Schlamm, – u. ὑπόστασις τῆς κοιλίας , die dickere Unreinigkeit des Leibes, Unrath, Arist. H. ...
πάγ-κοινος , Allen gemeinsam, allgemein; ... ... παγκοίνῳ 'δάμη , Aesch. Spt . 590; στάσις , Ch . 451; ἐξ Ἀΐδα παγκοίνου λίμνας , Soph. El ...
Buchempfehlung
»Wenn die Regeln des Umgangs nicht bloß Vorschriften einer konventionellen Höflichkeit oder gar einer gefährlichen Politik sein sollen, so müssen sie auf die Lehren von den Pflichten gegründet sein, die wir allen Arten von Menschen schuldig sind, und wiederum von ihnen fordern können. – Das heißt: Ein System, dessen Grundpfeiler Moral und Weltklugheit sind, muss dabei zum Grunde liegen.« Adolph Freiherr von Knigge
276 Seiten, 9.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro