Gegensatz , res opposita (das Entgegengestellte). – res contraria ... ... Sache, contrarius od. qui est contrarius (z.B. virtutibus vitia ponere contraria: u. vitia, quae sunt virtutum contraria). – ...
dis-saepio , saepsī, saeptum, īre, I) wie durch einen ... ... (griech. διαφράγνυμι), aër dissaepit colles, Lucr. 1, 999: diss. limitibus omnia certis, Ov. met. 1, 69: alqd tenui muro, Cic. ...
crēbritās , ātis, f. (creber), das Dichtaneinandersein, ... ... ., Cic.: Plur., venarum crebritates, Vitr. 2, 10, 2: densae crebritatibus arbores, ibid. 2, 1, 1. – II) in der Zeit, ...
cōn-strepo , puī, pitum, ere, I) intr. laut rauschen, laut tönen, a) v. leb. Wesen: absonis ululatibus constrepentes, Apul. met. 8, 27: v. Redner, horum omnium ...
mutwillig , lascivus (neckend, tändelnd m.). – petulans ( ... ... petulantia; lusus et lascivia: mutwillige Reden führen, verbis lascivis od. petulantibus uti: m. sein, lascivire; petulantem esse: sehr m. sein, ...
dē-scobīno , āvī, ātum, āre (de u. scobina), ... ... , Arnob. 6, 14. – übtr., desc. alci supercilia caestis (= caestibus), Varro sat. Men. 89 (Riese discopinarit): descobinata crura, vom ...
lacrimula , ae, f. (Demin. v. lacrima), das ... ... 16. – Nbf. lacrumula, zB. meis referre lacrumulam (parentibus), Carm. epigr. 1518, 4 ed. Buecheler.
im-parātus , a, um (in u. paratus), ... ... atque etiam imp., Caes.: imp. aggredior ad dicendum, Cic.: imp. cum a militibus, tum a pecunia, Cic.: omnibus rebus imparatissimis, ohne irgend welche Vorbereitung, ...
zerbeißen , morsu dividere (beißend zerteilen; von ... ... mit den Zähnen zerdrücken, z.B. conchas [von einem Tiere]). – dentibus laniare. morsu lacerare (mit den Zähnen zersetzen). – dentibus frangere (mit den Zähnen zerbrechen). – corrodere (zernagen, w. ...
Vortragen , das, I) das Voraustragen; z.B. unter V. von Fackeln wohin geleitet werden, praecedentibus facibus deduci alqo. – II) das Vorbringen von Worten etc., s. Vortrag no. I.
circum-flo , āre, rings umwehen, vom Winde, absol., circumflantibus austris, Stat. Theb. 11, 42: mit Acc., im Bilde, sic est hic ordo quasi propositus atque editus in altum, ut ab omnibus ventis invidiae circumflari posse ...
Kompagnon , socius (in jeder Beziehung). – consors socius. re et ratione coniunctus (im Geschäft). – rei pecuniariae socius (in Geldgeschäften). – sie ... ... inter eos communicata est: wir sind Kompagnons (zu gleichen Teilen), sumus aequatis partibus socii.
nacharten , similem fieri alcis (übh. ähnlich werden, z.B. patris). – alqm imitari, in etw., in alqa re (jmdm. nachahmen). ... ... mores referre; alqm reddere et referre: den Eltern nicht n., degenerare a parentibus suis.
Regenbach , torrens. – Regenbogen , caelestis arcus u. im Zshg. bl. arcus. – regenbogenartig , arcubus caelestibus similis. – Adv .ad speciem caelestis arcus. – Regenbogenfarben , ...
exūberāns , antis, PAdi. (v. exubero), außerordentlich, pernicitas, Amm. 19, 8, 11. – / Quint. 10, 5, 1 jetzt Halm u. Krüger εξιν parantibus. non est huius operis.
... . orbare; orbum facere. – II) v. intr . parentibus orbari. orbum fieri (v. Kindern), – liberis orbari (von Eltern). – verwaist sein, in orbitate degere (im allg.); parentibus orbatum esse. orbum esse (von Kindern); liberis orbatum esse ( ...
vorblasen , praecinere (z.B. praecinere sibi tibias iussit). – beim Marsche (v. den Musikanten), praeberemodum incedentibus. – jmdm. auf der Flöte etc. die Melodie vorbl., praeire alci ...
amycticus , a, um (ἀμυκτικ ... ... ;ς), kratzend, dah. reizend, anregend, emplastris et malagmatibus ampycticis uti, Th. Prisc. 2, 5 (griech. bei Cael. ...
īn-senēsco , senuī, ere, in od. bei od. über etwas alt werden, libris, Hor.: negotiis, Tac.: nostris malis, Ov.: singulis actionum partibus, Quint.
bewußtlos , sui od. suae mentis non compos; alienatus mente (Plur. alienati mentibus). – Adv. sine mente ac sine ullo sensu. – Bewußtlosigkeit , animus alienatus od. sui non compos. – animi defectus od. defectio ...
Buchempfehlung
Seine naturalistische Darstellung eines Vater-Sohn Konfliktes leitet Spitteler 1898 mit einem Programm zum »Inneren Monolog« ein. Zwei Jahre später erscheint Schnitzlers »Leutnant Gustl" der als Schlüsseltext und Einführung des inneren Monologes in die deutsche Literatur gilt.
110 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro