īn-fluo , flūxī, flūxum, ere, I) hinein - ... ... Sen. – II) einfließen lassen, übtr., si influat ille convicium et inundet aures meas contumeliis, Ambros. de off. 1, 48, 234. ...
cantor , ōris, m. (cano), I) der Tonkünstler ... ... , Hor. de art. poët. 155: u. mit Anspielung darauf, cantorum convicium, der Schreier (des Klodius), Cic. Sest. 55, 118.
pulsātio , ōnis, f. (pulso), das Stoßen, Schlagen ... ... tätliche Sich-Vergreifen an jmd., Alexandrinorum, Cic.: absol. (Ggstz. convicium), Cornif. rhet. 2, 41 u. ICt. – II) bildl ...
petulāns , antis (v. *petulo u. dieses von peto), neckisch, mutwillig, leichtfertig, ausgelassen, frech, schadenfroh ( ... ... ihr freches Spiel getrieben hätte mit usw., Cic. parad. 3, 20: petulantius convicium, Arnob.: petulantissimā imitatione, Petron.
contumēlia , ae, f. (contemno), jede jmds. sittliches Gefühl, ... ... quam iniuriae, Sen.: maledictio nihil habet propositi praeter contumeliam; quae si petulantius iactatur, convicium, si facetius, urbanitas vocatur, Cic.: alterum genus (facetiarum), in quo nulli ...
maledictum , ī, n. (maledico), das Lästerwort, Schimpfwort ... ... , Cic.: quanta dementia est rem ab amico dictam maledictum vocare, a servulo ioculare convicium, Sen. – Insbes.: a) die Verwünschung, Plin. 11 ...
... . conicere (ausschimpfen; vgl. »Schimpfrede« über maledictum u. convicium). – jmd. tüchtig au., alqm graviter od. gravissimā voce increpare. alqm increpare et incusare (tüchtig schmähen); facere alci convicium grave. omnia maledicta in alqm conferre (tüchtig ausschimpfen); ...