ἀπο-λογέομαι , dep. med., aor. pass . ἀπελογήϑην statt ἀπελογησάμην Antiph . II γ 1 δ 3 III γ 2 ...
ἀν-επί-μικτος , 1 ... ... spir . 5, 4; rein, ῥυπαρίας , von Schmutz, Diosc .; ἀνεπιμίκτους τοῖς πάϑεσι ψυχάς Plut. Gryll . 6; ἀν. καὶ ἄχραντος τῆς ...
ἀν-επί-κλητος , untadelhaft ... ... . Cyr . 2, 1, 22 (besser als die v. l . ἀνεπίπληκτος u. ἀνεπίληπτος ). – Adv . -ήτως ...
ἀ-περί-σκοπος , dasselbe, B. A . für ἀπερίγραπτος .
ἀπ-αιδοιόομαι ( αἰδώς ), Hesych . = ἀπαισχυντέω , unverschämt handeln; aber Poll . 2, 176 wird ἀπαιδοιῶσϑαι durch ἀπεσκολύφϑαι erkl.
μυρμηκο-ειδής , ές , ameisenartig, voll Ameisen, Sp .
ἀ-μετά-πειστος ... ... umzustimmen, unwandelbar, fest, ἀνάγκη Arist. Metaph . 4, 5; neben ἀμετάτρεπτος Plut. Thes . 17; Cat. min . 19; Tib. ...
ἀ-περί-γραπτος , nicht umschrieben, unumgrenzt, B. A. p. 421 ἀπεριόριστον ; unbestimmt, immerwährend, Sp., B. A. p. 422 ἀπερίσκοπος ...
ἀ-πειρο-τεχνής , Φοίβη Euseb. Praep. Evang . 4, 23, entweder ἀπειρολεχής , oder besser ἀπειροτεκνής zu schreiben.
ἀ-μετά-τρεπτος , unwandelbar, fest, Plut. Thes . 17, neben ἀμετάπειστος .
ἀ-μειψιῤ-ῥυσμίη , ἡ , Veränderung der Gestalt, Democrit . bei Diog. L . 9, 47. Das Verbum ἀμειψιρυσμέω , Suid.
ἀν-επι-στρεπτεί , ohne sich umzukehren, φεύγειν , Plut ., auch ἀνεπιστρεπτί , de audit . 9.
ἀν-επι-κάλυπτος , unverhüllt, offen, Sp .; s. ἀνεπικώλυτος .
προς-αινετήριος , anempfehlend, ermunternd, Sp .
στενο-φλεβο-τόμος , ὁ , ein schmales Aderlaßeisen, Paul. Aeg .
... , Cic.: marmora, Sen. – subst., der Alexandriner, Alexandrinus quidam u. idem Alexandrinus, Augustin. de civ. dei 22, ... ... . E) Alexandrus , a, um, alexandrisch, Ven. Fort. app. 1, 98 ...
... gibt es Plumperes? Iuven.: ut semper fuit apertissimus (ironisch, von einem Frechen), Cic. Mur. 51. – ... ... : loca apertiora, Caes.: campus apertus, Verg., apertior, Pallad.: vastissimus atque apertissimus Oceanus, Caes. – m. Ang. wozu? ... ... tam reconditum posse habere, quod non istius cupiditati apertissimum promptissimumque esset, Cic. – neutr. subst., ...
... inscr. Lat. 13, 5089. – Dav. Aventicēnsis , e, zu Av. gehörig, ... ... , Corp. inscr. Lat. 3, 5072. – Plur. subst., Aventicēnsēs, ium, m., die Einw. von Av., die Aventicenser, Corp. inscr. Lat. 13, 5042.
ā-mēns , entis, Adi. m. Compar ... ... o vecors et amens, Cic.: Laodiceni multo amentiores, Cic.: homo audacissimus atque amentissimus, Cic.: est amentis m. folg. Infin., Cic. Lig. 28 ... ... Sen.: metus, Lucan.: terror, Claud.: nihil hoc amentius dicitur, Cic.: consilium amentissimum, Cic.
... Liv.: minaces et acerbae litterae, Cic.: litterae acerbissimae, bitterböser Br., Cic.: acerbum et breve scriptum, Suet.: ac. rumor, Tibull.: facetiae, Tac.: acerbissimum acclamationum genus, Suet. – γ) v. Zuständen, ... ... tristis atque acerbus, Liv. fr.: odium acerbum, acerbissimum, Cic.: consilium neutri parti acerbum, Liv.: quam ...
Buchempfehlung
Während seine Prosa längst eigenständig ist, findet C.F. Meyers lyrisches Werk erst mit dieser späten Ausgabe zu seinem eigentümlichen Stil, der den deutschen Symbolismus einleitet.
200 Seiten, 9.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro