cōntiōnābundus , a, um (contionor), in einer Ansprache an das Volk od. an die Soldaten sich ergehend, omnes portas c. circumiit, Liv.: postremo velut c. interrogabat cur etc., Tac.: de caprifici arbore in campo Martio c., ...
Anrede , I) das Anreden: allocutio. – appellatio (das ... ... (in einer Versammlung: der eine solche A. hält, contionans od. contionabundus). – oratio (Rede übh., z. B. apta, lenis). – ...
conciōnābundus , - iōnālis , - iōnārius , s. cōntiōnābundus etc.