elementum , ī, n. = στοιχειον (Gloss.), I) philos. t. t., der Grundstoff, Urstoff, das ... ... Ov.: prima Caesaris, Ov.: cupidinis pravi, Hor. – Vgl. Diels, Elementum p. 68 sqq.
Element , I) Grundstoff, Urstoff: elementum. – natura (Urwesen, Ursubstanz). – principium (Grundstoff). – die Elemente, principia rerum, ex quibus omnia constantod. oriuntur: die vier Elemente, quattuor elementa; quattuor initia rerum; quattuor genera principiorum. ...
āctīvus , a, um (ago), I) im Handeln od. ... ... die praktische (Ggstz. contemplativa), Sen.: pars (Ggstz. spectativa), Quint.: elementum (Ggstz. patibile), Lact. – II) eine Tätigkeit bezeichnend, aktiv ...
Urstoff , elementum; principium.
flābilis , e (flo), I) hauchbar = luftig ... ... luftartig, Cic. Tusc. 1, 66: pulvisculi, Arnob. 2, 49: elementum, spiritus, Augustin. de anim. orig. 3, 4, 4 u. ...
Grundstoff , I) Urstoff, Element: principium. initium (als Uranfang). – elementum (als Urbestandteil). – natura (als Urwesen, Ursubstanz). – die vier Grundstoffe, quattuor illa principiorum genera; quattuor initia rerum; quattuor elementa. – II) übh. der ...
in-violābilis , e, unverletzlich, a) absol., v ... ... vigere, Lucr.: ut Dianae Leucophrynae perfugium inviolabile foret, Tac.: quia ignis inviolabile sit elementum, Lact.: lex inv., Cod. Theod.: hae (ideae) inviolabiles sunt, Sen ...
elementārius , a, um (elementum), zu den Anfangsgründen gehörig, senex, als ABC- od. Elementarschüler, Sen. ep. 36, 4: litterae, Elementarkenntnisse, Capit. Pert. 1. § 4: voces, Chalcid. Tim. 44.
co-elementātus , a, um (con u. elementum), aus denselben Urstoffen (Elementen) zusammengesetzt, Tert. adv. Valent. 23.