cluor , ōris, m. (cluo) = δόξα, der Ruf, in dem man bei andern steht, Gloss. II, 510, 5.
Wörterbucheintrag Latein-Deutsch zu »cluor«. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 1215.