cōnsōlātōrius , a, um (consolator), tröstend, Trost-, litterae, Cic. ad Att. 13, 20, 1. Augustin. ep. 208, 1: epistula, Augustin. ep. 259, 1. Cassiod. hist. eccl. 7, 40 extr.: codicilli, Suet. Oth ...
tröstlich , consolabilis (z.B. dolor). – consolatorius (trostvoll. z.B. litterae).
cōnsōlātōriē , Adv. (consolatorius), auf tröstliche Art, Augustin. in Iob 1, 1. Sidon. epist. 6, 9, 1.
trösten , jmd., consolari alqm (jmdm. Trost, Mut einsprechen, ... ... od. über etwas t., solacium invenire alci rei. – tröstend , consolatorius; *solacii plenus. – tröstende Zusprache, alloquium.