fūttilis (fūtilis), e (futum = fusum, Supin. v. 2. fundo), I) leicht ausgießbar, subst., fūttile, is, n. (sc. vas), ein bei den Opfern der Vesta u. Ceres gebräuchliches Gefäß, mit weiter Mündung u ...
unnütz , inutilis (zu nichts zu gebrauchen, v. Pers. u. Dingen), zu etwas, alci rei od. ad alqd. – futtilis (in seiner Art nichts taugend, unzuverlässig, eitel, von Pers. u. ...
nichtig , vanus (eitel, unzuverlässig, z.B. promissum). – inanis (inhaltleer, z.B. promissum). – futtilis (haltlos, z.B. sententia). – fragilis (hinfällig). – cadūcus ...
fūtilis , fūtilitās, fūtiliter , s. fūttilis, fūttilitās, fūttiliter.
fūttilitās (fūtilitas), ātis, f. (futtilis), die Nichtigkeit, Zerfahrenheit, Cic. de nat. deor. 2, 70.
fūttiliter , Adv. (futtilis), unnütz, vergeblich, Non. 514, 13. – / Bei Apul. apol. 3 jetzt utiliter.
eitel , I) an und für sich, nichts als etc: ... ... z.B. cogitationes, contentiones). – vanus (grundlos, dah. täuschend). – futtilis (nichtig, unzuverlässig, z.B. laetitiae). – fragilis. caducus. verb ...
prō-moveo , mōvī, mōtum, ēre, vor-, vorwärts bewegen, ... ... ep. ad M. Caes. 3, 15. p. 53, 14 N.: ista futtilis atque puerilis meditatio nihil ad vitam neque tuendam neque ordinandam promovens, die nicht ...