per-ōrātio , ōnis, f. (peroro), I) die ... ... Worten, der Vortrag, die Rede, hinc illa atrox peroratio in digitum, Plin. 27, 4. – II) prägn.: a) ...
Nachrede , I) Schlußrede: epilŏgus (ἐπίλογος); rein lat. conclusio (orationis), peroratio. – II) Ruf: fama. – rumor (gerüchtweise, z.B. ...
epilogus , ī, m.επίλογος ... ... die Schlußrede, der Epilog (rein lat. peroratio, s. Cic. Brut. 127; od. conclusio, s. ...
Schlußrede , epilŏgus (ἐπίλογος). – rein lat. peroratio od. orationis conclusio od. conclusio orationis et peroratio. – Schlußsatz , clausula. – Schlußstein , eines Gewölbes, ...
atrox , trōcis, Adi. m. Compar. u. Superl ... ... vehemens atque atrox orationis genus (Ggstz. alterum genus lenitatis et mansuetudinis), Cic.: peroratio in alcis digitum, Plin.: mandata, Tac.: n. pl. subst., ...
Anfang , initium. principium (der Zeit u. dem Raume nach ... ... (die Einleitung, der Eingang, der der eigentlichen Rede vorausgeht, Ggstz. peroratio, der Schluß, die Schlußrede). – im od. am A. der Rede ...
Schluß , I) das Beschließen, Endigen und der Punkt, wo etwas ... ... (ἐπίλογος); rein latein. conclusio od. peroratio (der letzte Teil einer kunstgemäßen Rede, die Schlußrede). – rhythmischer Sch. ...
Ausgang , I) das Ausgehen: exitus. egressus (Ggstz. ... ... ;ίλογος), rein lat. clausula, conclusio od. peroratio (der Schluß, der der eigentlichen Rede folgt, die Schlußrede, Ggstz. ...
cumulus , ī, n. (verwandt mit culmen, culmus), ... ... so afferre cumulum illorum artibus, Cic. – als rhet. t. t., peroratio, quam cumulum (Schlußstein) quidam, alii conclusionem (Abschluß) vocant, ...
conclūsio , ōnis, f. (concludo), die Verschließung ... ... , als letzter Teil der Rede (griech. επίλογος, lat. auch peroratio), orationis, Cic.: im Zshg. gew. absol. (auch im Plur.), ...
restinguo , stīnxī, stīnctum, ere, auslöschen, löschen, I ... ... Cic.: ardorem cupiditatum, Cic.: mentes auditorum inflammatas, Cic.: odium alcis, Cic.: peroratio inflammans restinguensque, Cic. – b) übh. dämpfen, vernichten, vertilgen ...