Sabbat , sabbatum. sabbata, ōrum, n. pl . (als Fest). – dies Saturni (Sonnabend übh.).
ir-radio , āre (in u. radio), I) tr. ... ... cons. 85. – II) intr. strahlen, coeperat interea post tristia sabbata felix irradiare dies, brach an, Sedul. 5, 316: non unā ...
terreus , a, um (terra), aus Erde, erdig, irden ... ... r.r. 1, 14, 2: progenies, Verg. georg. 2, 341: sabbata terrea (Ggstz. aeterna), Prud. apoth. 505: regnum, quod ambit ...
Sonntag , *dies solis. – sabbata, n. pl . (der Sabbat der Juden, übtr. = Feier- und Ruhetag übh.). – Sonntagskind , uneig. = Glückskind, w. s.
... ;ατον) u. sabbata , ōrum, n. (σάββατα, ... ... Feiertag übh., Sen., Ov. u.a.: tricesima sabbata, nach einigen = der große Sabbat (das jüdische Versöhnungsfest am 10. ...
recutītus , a, um (re u. cutis), I) ... ... beschnitten, an der Vorhaut, Petron.: Iudaei, Mart.: meton., recutita sabbata, der Juden, Pers. – II) übtr., beschnitten, glatt ...
trīcēsimus u. (nachaug.) trīgēsimus , a, um (triginta ... ... u.a.: tricesimum annum agens, in seinem dreißigsten Jahre, Liv.: tricesima sabbata, s. sabbatum: sextus tricesimus, Cic., od. tricesimus sextus, ...