[937] mīro, āvī, āre = miror, Pompon. com. 108. Varro sat. Men. 128 u. 129. Corp. inscr. Lat. 3, 70–72 (wo überall miravi locum): Passiv, ut ab omnibus miraretur, Greg. Tur. hist. Franc. 2, 22 u. 3, 24: est mirata, Greg. Tur. de glor. conf. 15: miratus, Iuvenc. 3, 58.