Online-Bibliothek

Dat kümmt mit Hupen

[324] Moder! 't will all nich mihr,

so as dat schall;

süh, nu steiht üns' Spann Pir

för'n Kropp in'n Stall.

Strohwitt is all üns' Heu,

Duwick dormank –

nu sünd all sœben Käuh

rotwaterkrank.

Nee, dat hett all keen Däg

mihr œwer Johr!

Ehr Farken fret de Sœg

mit Hut un Hoor.

Jarrlings un Aulamms, sühst,

krieg all de Lähm –

un dat jütsch Höwt is güst

grad as vördem.
[324]

All üns' bäten Raps is jo

emerbedan,

un Hans de Slaps is to

Krog wedder gahn.

Ick glöw, de Weit sett't an

Brand sick un Rust –

ach! un hadd Krischan man

nich fast sick lußt.

Moder! 't will all nich mihr,

rein mücht ick blarrn,

as ob sonn Gör ick wir –

wu schall dat warrn?

Wu schall dat eenmal warrn –

wu schall dat warrn!