Online-Bibliothek

Wenn nümms dat nich süht

[309] Din Moder ehr Dirn un min Vader sin Sœhn,

wu lang heww' sick de nich all kennt!

Se lat' nich vunanner, se lat' nich vuneen,

so heww' se tosamen sick wennt.[309]

De Gören de platschten tohop in de Pütt,

de glitschten zaft twee up dat Is –

de Dirn as sonn Boßel so drall un so lütt,

langschächtig de Bengel un wis.

Se ströpten un söchten in't Holt sick tosam

Blagöschen, Mœsch, Nester un Nœt;

de Slaps as sonn Rehbuck so orig un fram,

grad as sonn Katteeker de Krœt.

Dat würr nie nich nog ehr, dat ward nie nich all,

so blew dat, so is dat noch hüt;

nu drap de twee beid sick hier achter in 'n Stall

un küß' sick, wenn nümms dat nich süht.