[210] De Sœn de harr ęr banni leef, se weer so week un fee.
De Ole schull int Hus herum: wat se sik inbilln dę!
Se neem ęr Bündel ünnern Arm, vun Thrann de Ogen blank,
Se sä de Ole sacht adüs, se sä de Sœn: heff Dank!
Se gung bet um de Eck an Tun, un sett sik op den Steen.
De Ole schull int Hus herum, de Sœn de stunn un ween.
Ausgewählte Ausgaben von
Quickborn
|