Online-Bibliothek

242. Michel Hartnack.

[162] Old' Michel Hartnack in Tiebensee de harr ok jümmer so drullige Grappen in den Kopp, he weer awerst en ganzen Kloken. He harr't ümmer so mit'n Woord: »Wenn mi't gefallt«, plach he jümmer to seggen, dar kęrt man sik denn wider nich an. De seet ok denn mal inn Kroog, so kaamt dar Muskanten an un fangt an optospęlen. Michel Hartnack was dar en besondern Leefhebber von un word gans lustig. »Jungens, weet jü wat?« seggt he am End, »jü kunden mi noch na mien Huus henspęlen, ik gęf ju en Speetschendaler, wenn mi't gefallt.« De Muskanten weren denn gewaltig bi de Hand: ja wull, dat kund angaan. So togen se denn loos, de Muskanten vœran un Michel Hartnack achterop, langs dat ganze Dörp, jümmer mit de Musik. De Lüd legen all vœr de Dœr un wusten nich wat dar loos weer. As se bi Michel Hartnack sien Huus ankaamt, so staat se denn ja still un luurt op den Speetschen. Do seggt Michel Hartnack un maakt en ganz ęrbar Gesicht: »Vęlen Dank«, seggt he, »fœr den guden Willen; awerst wenn ik mi recht besinn, so hett mi't doch egentlich nich gefullen. Gude Nacht!«

Durch Herrn Adv. Griebel in Heide.